فائقی در کارگروهی حضور داشت که قرار بود وزیر ورزش خروجی آن باشد.
به گزارش حدیدنیوز به نقل از تهران پرس، مهندس فائقی یکی از گزینههایی بود که با روی کار آمدن دولت یازدهم گمانهزنیها پیرامون حضورش در عرضه مدیریت ورزش زیاد بود. او در کارگروهی حضور داشت که قرار بود وزیر ورزش خروجی آن باشد.امام هیچکدام از این اتفاق ها رخ نداد و مهندس فائقی بازهم به دفتر کارش در خیابان میرداماد بازگشت. او که اعتقاد دارد در دولت یازدهم بازی خورده است حرفهای شنیدنی پیرامون انتخاب وزیر ورزش و مشکلات آن دارد.
شنیدهها حاکی از حضور شما در وزارت ورزش و جوانان بود چطور شد که این گمانهزنی محقق نشد؟
راستش را بخوانید خودم هم از این موضوع بیخبر بودم چرا که موضوع به گونهای دیگر پیش میرفت. بعد از پیروزی روحانی در انتخابات ۲۴ خرداد کارگروهی برای بررسی مهمترین چالشهای ورزش ، تحلیل برنامه چهارموپنجم توسعه در زمینه ورزش ،تبیین یک برنامه ۱۰۰ روزه ضربتی برای از بین بردن چالشها و معرفی ۵ تا ۱۰ نفر به عنوان مسئول وزارت ورزش تشکیل شد.
بعد از بررسی مسائل اول به انتخاب وزیر رسیدیم. قرار برا این بود که صلاحیت افرادی که شرایط احراز پست وزارت را دارند بررسی شود.لیست اولیه ۳۰ نفر بود. روزی که قرار بود این اتفاق رخ دهد من اتفاقا ۳۰ دقیقه دیر به کارگروه رسیدم.در بدو ورود نگاهم به تخته وایتبردی جذب شد که لیستی از اسامی روی آن بود.با نگاهی به لیست به دوستان گفتم اینها که همه خودمان هستیم.
رای گیرکردیم و قرار شد هر کس ۶ کاندید را معرفی کند.البته کاربرگی هم تدارک دیده شده بود که در آن بر طبق آیتمها نمره داده می شد. آن رای گیری انجام و برگهها تحویل هاشمیطبا و سلطانی فر شد.
چند روز بعد ما را صدا کردند و گفتند که این رای گیری قبول نیست چون قرار بوده اطلاعات محرمانه باشد و آقایانی که رای دادهاند نامشان را زیر برگه ننوشتهاند ضمنا باید نامها از ۶ نفر به ۳ نفر تقلیل پیدا کند.
اتفاقا سال ۷۶ هم چنینی کارگروهی تشکیل شده بود که من خاطره آن کارگروه را برای دوستان تعریف کردم و گفتم که تجربه به من نشان داده که ما «سرکاریم». دلیل این گفتهام دو مساله بود اول اینکه رای گیری تجدید شد و دوم اینکه از این برگههای رای گیری که در دست ما بود بیرون از جلسه هم دست دوستان دیگر وجود داشت.
آن روز با همه این اتفاقات و این حرفها گذشت.اما اینکه عرض کردم خودم هم خبر نداشتم به این دلیل بود که این برگهها که در آن جلسه نوشته شد در آن جلسه تحویل صالحی امیری شد.
نتیجه رایگیری به شما اعلام نشد؟
خیر.اتفاقا در آن جلسه من به خود آقای صالحی امیری گفتم این کارگروه سرکاری است.
منتها بر اساس اسامی که نوشته شده بود که از ۳۲ نفر به ۴۰ نفر اضافه شد ، گمانهزنیها این اسامی به بیرون درز کرده بود. براساس این گمانهزنی بیرون از کارگروه اتفاقی رخ میداد که با اصل داستان مغایرت داشت.به نظر من رای اول خانم طاهریان بود.
گزینههای مطرح شده از ورزشیها بودند؟
من به شخصه از همه طیفها کاندیدا معرفی کردم.حتی بحث حضور بانوان به عنوان وزیر ورزش هم مطرح شد.اما خانم طاهریان در آن جلسه صحبتهایی کرد که به انصراف ایشان استنباط شد.در کنار این بحث حضور عزیزانی که شیعه نیستند هم مطرح بود چرا که همانطور که میدانید دموکراسی ورزش متفاوت است.
در پایان چه کسی معرفی شد؟
بعد از شمارش آرا که البته به صورت مخفی انجام شد و نتیجه آن به طور ریز اعلام نشد آقای سلطانیفر به عنوان گزینه ورزش مطرح شدند. البته ایشان دبیر کارگروه بودند و عقبه فعالیت در ستاد دکتر روحانی را هم داشت. خود من هم به سلطانیفر رای داده بودم.
شما از نظر دوستان خبر نداشتید؟
خیر به ما تاکید شده بود روی شخص خاصی لابی نکنید. به همین دلیل هم ما صحبتی در آینباره با هم نکردیم.برای همین ما نمیدانستیم چه کسی نفر اول و دوم و سوم است.در لیست اول شاید میتوانستیم حدس بزنیم اما در دور دوم اینطور نبود.
بعد از رای اعتماد نگرفتن سلطانیفر نفر دوم لیست صالحی امیری بود؟
خیر. بعد از رای اعتماد نگرفتن سلطانیفر دیگر کارگروه تشکیل نشد. اما نام آقای صالحی امیری در هیچ یک از دو لیست اول و دوم نبود.
تا آنجایی هم که من در خاطرم هست آقای صالحی امیری ۱۲ کارگروه را مدیریت میکردند.
با توجه به نقش وزارت ورزش و جوانان در جامعه قرار بود وزیری از این جنس انتخاب شود.اما با رای نیاوردن نجفی در مجلس و اینکه روحانی ،صالحی را برای میراث فرهنگی در نظر گرفته بود و جابه جاییها بعد از رای اعتماد اینگونه استنباط می شود که بازهم جریان دولت دهم رخ داد و سمتها فقط برای این تنفیذ میشوند که اطرافیان روحانی پستی داشته باشند.
شما درباره دولت دهم میگویید من عرض میکنم در سال ۷۶ هم کارگروههایی وجود داشت که نظر می دانند و همین اتفاق راجع به آنها رخ می داد. برای مثال در پستهایی افرادی در کارگروه مطرح می شدند و در مورد آنها به اجماع نظر میرسیدیم ولی شخص دیگری در آن سمت قرار میگرفت.
مثال عینیتر در مورد آقای صفایی فراهانی است. چند کارگروه در سال ۷۶ ایشان را برای وزارت پیشنهاد کرده بودند . در وزارت نیرو و وزارت صنایع ایشان صاحب رای بودند اما در آخر با خواهش من رئیس فدراسیون فوتبال شدند. برای همین موضوع بود که گفتم ما سرکار هستیم.این موضع عقبه دارد. در جامعه ما آنقدر گمانهزنیها بالاست که نمیشود چیزی را حدس زد.
به نظر شما آقای امیری برای وزارت ورزش و جوانان به مجلس معرفی میشود؟
من اطمینان دارم که ایشان معرفی خواهند شد.
و رای اعتماد؟
نمایندگان مجلس باید تصمیم بگیرند.
حدس شما راجع به این موضوع چیست؟
بهتر است من به این سوال پاسخ ندهم. در مورد رای نیاوردن آقایان سلطانیفر شایعه شد که فائقی باعث رد شدن او در مجلس است اما من از شعاع ۵ کیلومتری مجلس هم رد نشده بودم و در این مدت که در کارگروه بودم به جز دو تن از نمایندگان که در کارگروه بودند من هیچیک از نمایندگان را ندیدم.با این حال بعد از رد شدن سلطانیفر در مجلس نام من مطرح شد درصورتی که من اصلا چنین کاری را بلد نیستم.دیوار من کوتاهتر از همه دیوار هاست.
فرض را بر این میگذاریم که صالحی در مجلس رای بیاورد و وزیر ورزش شود. ایشان از نظر سابقه مدیریتی حتی یک روز در زمینه ورزش فعالیت نداشتهاند.با توجه به شرایط فعلی ورزش کشور به مشکل نخواهند خورد؟
ببینید باید یک واقعیتی را بپذیریم.آنهم اینست که ۳۰ سال گذشته دیدیم که مساله وزارت پست کلیدی سیاسیاست تا پست تخصصی.در مورد همه وزارتهانههم این صادق است و دنیایا مدیریت امروز هم این صادق است.
امام مساله دیگری هم وجود دارد و آن آزموده را آزمودن خطاست.تجربه نشان داده در کشور ما مدیرانی با این سبک به مشکل میخورند.
در مورد بحث خصوصی سازی در ورزش کشور فکر نمیکنید خیلی از برنامه عقب هستیم؟اصل ۴۴ جایگاهی در ورزش کشور ندارد.
به نظر من اصل ۴۴ درمورد ورزش صادق نیست.چرا که اگر قانون اصل ۴۴ را مطالعه کنید تماما در مورد صنایع و بنگاههای اقتصادی کشور صحبت شده و هیچ کجای آن نامی از ورزش برده نشده است. علت این امر هم این است که ما در ورزش اساسا قانون نداریم. هنوز خود وزارتخانه ورزشوجوانان نتوانسته قانونی را به مجلس ارائه دهد پس میبینیم که باشگاههای ما هم قانون ندارند. وقتی قانون نباشد موضوعات از پایه مشکل دارند.
وقتی باشگاهها قانون نداشته باشند نمیتوانند به بخش خصوصی واگذار شوند.اگر هم بخواهند در بورس عرضه شوند باید سراغ فرا بورس بروند.دولت بعد از تنظیم قانون باید سهام این باشگاهها را در غالب بخشهای کوچک در بورس عرضه کند و بعد از استقبال عموم به صورت کلی اقدام به این کار کند.
راهکار این مشکل چیست؟
وزیر ورزش باید هرچه سریعتر قانون وزارتخانه را تنظیم و به مجلس ارائه دهد.اتفاقا این کار خیلی روند سرعتی هم دارد چرا که این وزارتهانه فرزند مجلس است و با پیشنهاد نمایندگان تشکیل شده است. پس آنها قطعا دوست دارند این طفل نوپا هرچه زودتر به استقلال برسد.
صحبت پایانی؟
در عرصه ورزش کشور به بخش خصوصی بیمهری میشود. این بیمهری ۀا باعث می شود افرادی که علاقه به سرمایهگذاری در این بخش را دارند زده شوند و سراغ کار دیگری بروند. تغییر نگاه مسئولان به این بخش ضرورت دارد. http://hadidnews.com/vdcgq39x.ak9tt4prra.html