دیدن کودکی که به جای مدرسه رفتن کار می‌کند رنج آور است و شنیدن این نکته که یک کودک‌کار چهار برابر حقوق روزانه یک فرد درآمد دارد، حیرت‌آور است.
تاریخ انتشار :دوشنبه ۳ آذر ۱۳۹۳ ساعت ۱۵:۰۴
دانستن این موضوع که برخی از این کودکان کار، نان‌آور خانواده هستند نگران کننده است و پی‌بردن به این قضیه که بسیاری از کودکان کار برای شبکه‌های اقتصادی کار می‌کنند تاسف‌انگیز است.
همایون هاشمی رییس سازمان بهزیستی کشور این خبر تکان‌دهنده را اعلام کرده که تعداد قابل توجهی از کودکان کار و خیابانی و متکدیان به صورت شبکه‌ای برای گروه‌ها کارهای اقتصادی انجام می‌دهند و بر اساس آمار کارشناسان، دستمزد یک کودک کار دریک روز، بیش از چهار برابر حقوق روزانه یک فرد است.
اما کسی می‌داند این دستمزدها کجا می‌رود و با این همه درآمد چرا تغییری در زندگی آنها حاصل نمی‌شود؟ کسی قادر به جمع‌آوری شبکه‌هایی که از کودکان سودجویی می‌کنند هست؟
هاشمی همچنین روز گذشته در هشتمین همایش علمی کاربردی معاونین پشتیبانی و منابع انسانی بهزیستی کشور در شیراز گفته است:« در بررسی‌های انجام شده ۸۰ درصد کودکان خیابانی و متکدیان در کشور، دارای ولی قهری و غیرموثر هستند و اعتیاد، طلاق، فقر و برخورد احساسی مردم علت افزایش تکدی‌گری در کشور است که باید در زمینه آگاهی بخشی جامعه در این زمینه فعالیت‌های موثری انجام شود.»
این در حالی است که به گفته ولی‌الله نصر مدیر کل آسیب‌های اجتماعی سازمان بهزیستی، شرایط بد اقتصادی و نابسامانی خانواده‌ها ، بدسرپرستی و معضلات و آسیب‌های اجتماعی هم باعث شده که ۶۰ درصد کودکان کار و خیابان نان‌آور خانواده خود باشند و یا به کمک والدین خود بیایند این درحالی است که این موضوع نیز براساس قوانین بین‌المللی کار درست نیست و کودک زیر ۱۸ سال نباید کار کند.
در واقع با دیدن یک کودک که دستفروشی یا گدایی می‌کند بیشتر ما دچار یک احساس دوگانه می‌شویم! که تحت تاثیر عوامل مختلف است در نتیجه یک ناباوری درباره نیاز او در ما شکل می‌گیرد و یک باور عمیق انسانی در رابطه با کمک کردن به یک فرد نیازمند.
درحالی که تشخیص این تفاوت سخت است؛ کودکی که دستش را به سوی ما دراز کرده نان‌آور خانواده است و یا برای شبکه‌ها و گروه‌های سودجوی اقتصادی کار می‌کند و در بیشتر موارد ایرانی نبودن کودک تاثیری در تصمیم‌گیری ما در کمک به او ندارد.
تحقیقی که در تهران بر روی کودکان کار و خیابان انجام شده نشان می‌دهد که حدود ۶۰ درصد کودکان خیابانی در تهران ایرانی هستند این آمار در کل کشور تفاوت دارد و به گفته مسولان بهزیستی ۶۵ درصد کودکان خیابانی در کل کشور و ۴۰ درصد این کودکان در تهران اتباع بیگانه هستند و همچنین ۴۵درصد کودکان بین ۱۰ تا ۱۴ سال سن داشته و ۳۴ درصد از کودکان خیابانی در حال تحصیل بوده و ۴۰ درصد ترک تحصیل کرده‌اند و ۲۴ درصد از کودکان نیز اصلا به مدرسه نرفته‌اند همچنین اغلب کودکان کار در فعالیت‌هایی مانند دستفروشی و باربری مشغول به کار هستند.
این در حالی است که در آیین نامه ساماندهی کودکان کار و خیابان هیچ صحبتی از اتباع بیگانه به میان نیامده است و همین موضوع مشکلاتی را برای جمع آوری ساماندهی و تحصیل کودکان ایجاد کرده است. از سوی دیگر کشور ما پیمان‌نامه جهانی حقوق کودک را امضا کرده است و براساس این پیمان‌نامه، دولت‌ها باید در اجرای پیمان حقوق کودک بیشترین تلاش خود را به کار ببندند و براساس ماده۲۲ دولت‌ها باید با همکاری سازمان‌های ذیصلاح, کودکان پناهنده یا پناهجو را مورد حمایت قرار دهند و براساس ماده۳۲ کودک باید در برابر هر کاری که رشد و سلامت او را تهدید می کند, حمایت شود. دولت‌ها باید حداقل سن کار وشرایط کار کودکان را مشخص کنند.
از سوی دیگر بر اساس ماده ۷۹ قانون کار ایران، اشتغال به کار کودکان زیر ۱۵ سال ممنوع است و در صورتی که کارفرمایی افراد زیر ۱۵سال را به خدمت بگیرد، متخلف شمرده و مشمول مجازات از جریمه نقدی و حبس تا پلمپ کارخانه و ابطال پروانه کار می‌شود.
و ماده ۸۴ قانون کار نیز پیش‌بینی کرده است که در مشاغل و کارهایی که ماهیت آن برای سلامتی یا اخلاق کارآموزان و نوجوانان زیانآور است، حداقل سن کار ۱۸ سال تمام خواهد بود که تشخیص این امر با وزارت کار و امور اجتماعی است.
با وجود این همه ماده قانونی و این پیمان‌نامه‌های جهانی نه در ایران که در اغلب کشورهای جهان، تعداد غیرقابل تصوری از کودکان مشغول به کارند کاری که شاید درآمدزا باشد اما در بهبود زندگی آنها تاثیری ندارد و این بازی هم‌چنان یک بر صفر به نفع فقر کودکان در جریان است.
چون اگر این بازی به نفع ما بود محمد اسماعیل سعیدی عضو کمیسیون اجتماعی مجلس شورای اسلامی برتری ما نسبت به کشور جنگ‌زده‌ای مانند افغانستان مقایسه نمی‌کرد او در مهر ماه گذشته گفته:« ما در مقایسه با برخی کشورها مانند ترکیه، آذربایجان و حتی کشورهای حاشیه خلیج فارس که در گذشته اوضاع بدتری نسبت به ایران داشتند الان وضعیت ما بدتر از این کشورهاست اما نسبت به کشوری مانند افغانستان وضعیت بهتری داریم.» http://hadidnews.com/vdcirwap.t1azv2bcct.html
hadidnews.com/vdcirwap.t1azv2bcct.html
