مظلومیت یک پوشش/ رنج صنعت حجاب از بی توجهی ها

به گزارش حدید نیوز؛ سالهاست صنعت تولید و بازار عفاف و حجاب همانند هویت ان دارای مشکل است. هویتی که نه تنها بارها از سوی تبلیغات رسانه ای خارجی، بلکه توسط دست اندرکاران داخلی نیز ضربات سنگینی خورده است اما به مدد ایمان جامعه و باور ایرانی- اسلامی همچنان استوار ایستاده است. 

با این وجود اقتصاد و صنعت عفاف و حجاب ناشی از نابسامانی بازار و قیمت ها امروز بیمارتر از هر زمان دیگر بوده و فعالان آن در سایه سکوت رسانه ها در شدید ترین فشارها قرار دارند که گویی با سیلی صورت را سرخ نگاه می دارند. 

البته طی این سالها بارها وعده های بسیاری از سوی مسئولان به این صنعت مظلوم داده شد، که البته گویا برای مدیران ارشد به اندازه چوب بستنی وارداتی و خلال دنداد چینی با ارش نبود که مشمول دریافت حمایت و بذل و بخشش های دولتی قرار بگیرد. حتی شاید باید صنعت حجاب را به دلیل نداشتن پارتی و لابی مظلوب دانست که حتی از ارز دولتی هم محروم ماند. 

گرچه مدیران صنفی این حوزه بارها در رسانه ها شعارهای مطلوبی در حمایت از صنعت عفاف سخنرانی کرده و خود را جای مدعی العموم جا زدند، اما صحبت با فعالان این حوزه نشان میدهد حتی آنها هم فقط تریبون نشین بوده و در عملاً هیچ کمکی به این حوزه نکردند. 

آخرین بار فروردین سال گذشته رییس انجمن تولیدکنندگان محصولات عفاف و حجاب طی مصاحبه ای از فقدان وجود اتحادیه برای حوزه عفاف و حجاب انتقاد کرد و گفت: در حوزه حجاب سه خواسته بیشتر نداریم که کاملاً قابل وصول است. نخست پذیرش تولیدات عفاف و حجاب به عنوان کالای فرهنگی، دوم ایجاد اتحادیه و در نهایت وجود مرکز متمرکزی برای تهیه ملزومات عفاف و حجاب. 

طی بررسی های خبرنگار حدید نیوز تا به امروز هیچکدام از این سه محقق نشده و مشکلات گذشته نیز به جای خود باقی است. ناگفته نمایند امروز حدود 240 اتحادیه پوشاک در کشور فعال است که جای حوزه عفاف و حجاب بینشان خالی است. البته در این زمینه بارها خواستیم با رئیس اتحادیه پوشاک تهران گفتگو کنیبم که متاسفانه با وجود وعده های مختلف موفق نشدیم. اما برخلاف مسئولان کف بازار حرف های بسیاری برای گفتن داشت. 

**سردی حمایت در دمای منهای صفر
خانم هاشمی یکی از تولیدکنندگان و فروشندگان حوزه عفاف و حجاب تهران، ابتدا به موضوع حمایت پرداخت و گفت: حمایت صفر! صفر تا 100 را خودمان می چرخانیم. حتی در حوزه پارچه و به اصطلاح مواد اولیه نیز حمایت نمی شویم که دردسر اصلی ما هم همین تامین پارچه است که حتی حاضریم به قیمت گران نیز بخریم به شرط اینکه پارچه به ما برسد. البته مجبوریم به قیمت بالا بخریم.

وی به حال و روز تولید نیز اشاره کرد و ادامه داد: الان تقریباً از اسفند ماه سال گذشته به دنبال یک پارچه هستم که میدانم در بازار به طور فراوان موجود است اما دلالان و پارچه فروشان آن را توزیع نمی کنند. شما شاهد قیمت های نجومی تولیدات عفاف و حجاب هستید که بعضاً از البسه های معمولی و مثلا کم حجاب نیز گرانتر است. علت آن پارچه است. همانطور که گفتم علاوه بر اینکه قیمت پارچه به شدت افزایش یافته، بلکه حتی با این قیمت نجومی هم عرضه کنندگان نمی فروشند و به دنبال احتکار هستند.

به گفته هاشمی، با وجود اینکه بارها خواستار تخصیص ارزهای دولتی به مواد اولیه عفاف و حجاب بودیم و وعده هایی هم داده شد، اما هیچگاه عملی نشد. پارچه مانتویی بسیار راحت‌تر یافت می شود اما پارچه مشکلی که عمدتاً برای چادر استفاده می شود روزبه‌روز با کیفیت پایین‌تر و با قیمت چندین برابر به دست ما می رسانند. البته اگر برسد!

این تولیدکننده و فروشنده حوزه عفاف بر اثرگذاری کمبود مواد اولیه بر فروش اشاره کرد و افزود: این مسئله کاملاً بر فروش ما تاثیر منفی گذاشته است. تقریباً جدای از فروش مجازی، در روز خیلی راحت 20 چادر در یک شیفت فروشگاه می فروختیم که این تعداد الان به هفته ای 20 چادر رسیده است.

**تولید مانتوی جلوباز نسخه برای عفاف و حجاب
 هاشمی درباره عملکرد مسئولان و اتحادیهه ای مربوطه اشاره کرد و افزود: بارها دغدغه های حوزه تولیدات عفاف و حجالب را به مسئولان منتقل کردیم اما هیچ اهمیتی نمی دهند و اصلاً کمکی به ما نکرده‌اند. البته از دستشان بر می آید، حتی در حوزه اجاره مغازه می توانند اثرگذار باشند. مثلاً در مغازه ای که من اجاره کردم صاحب مغازه یک مجموعه دولتی است که اصناف و اتحادیه میتوانند برای کم کردن میزان افزایش اجاره اقدام کنند اما انگار نه انگار که اصلا وجود داریم.

او ادامه داد: مسئولان نهاد دولتی مالک مغازه خیلی راحت به من می گویند اگر چادر فروش ندارد و اجاره بالا صرف ندارد، مانتوی جلوباز و مانتو کوتاه بفروش. خیلی راحت به جای اینکه از عفاف و حجاب حمایت کنند خودشان مارا تشویق می کنند به سمت تولیدات غیر برویم.

هاشمی اضافه کرد: اجاره مغازه من سه میلیون و 400 در ماه بود که از فروردین امسال به پنج میلیون تومان افزایش یافت؛ به علاوه اینکه 20 میلیون تومان پول پیش اضافه شد. ما هیچ کمک و انتظاری از مسئولین نداریم، فقط پارچه را به دست ما برسانند زیرا برای ما که تولید کننده هستیم هیچ چیز به اندازه دسترسی به پارچه مهم نیست. انبار ما اکنون حدود سه ماه خالی است و فروش ما در حوزه محصولات عفاف و حجاب به خصوص چادر مشکلی به صفر رسید. حتی پارچه فروش به من می گوید مگر ماست است که بِتُرشد؟ می گذارم 2 ماه دیگر گرانتر می شود آنوقت میفروشم.

** استقبال فوق العاده اما حمایت هیچ 
شایان شفیعی از دیگر فعالان حوزه عفاف و حجاب و مسئول فروشگاه گل یاس نیز گفت: هیچ حمایتی نمی شود. حمایت در این زمینه یعنی مثلاً نمایشگاه کتاب که داشتیمف کاش برای عفاف و حجاب هم غرفه ای در نظر گرفته می شد ولی به خاطر برخی بهانه ها این موضوع را لغو کردند. حتی نمایشگاه قرآن که در مصلی امام برگزار شد، با وجود برپایی غرفه عفاف و حجاب، 2 روز از اول و دو روز از آخر نمایشگاه زدند و زمان را کوتاه کردند. سالهای گذشته این نمایشگاه 21 روز بود اکنون به حدود 12 روز کاهش یافته است.

شفیعی ادامه داد: با وجود اینکه استقبال از غرفه های عفاف و حجاب و پوشاک اسلامی فوق العاده است، اما اینها که دم از عفاف و حجاب می زنند، یعنی مدیران ارشد توجهی ندارند و به طوری نمی خواهند از این حوزه حمایت کنند. 

وی نیز به مشکلات حوزه مواد اولیه اشاره کرد و گفت: مشکلات پارچه و مواد اولیه به دلیل افزایش قیمت دلار و وارداتی بودن پارچه از دیگر دغدغه های ما است. از طرفی به دلیل تحریم ها پارچه مورد نیاز که عمدتاً از مالزی، اندونزی و چین وارد شود، محدود است. همین مثلاً باعث گران شدن مواد اولیه و در نهایت تولید می شود.

این فعال حوزه حجاب اظهار داشت:  در مورد پارچه مشکی این مشکل عمیق تر است. در داخل ایران یک کارخانه تولید کننده وجود دارد که عملاً به دلیل استقبال و نیاز بازار پاسخگو نیست. برای دولت هم صرفه ندارد در این بخش وارد شود. متاسفانه به دلیل نبود مواد اولیه و افزایش قیمت ها، نرخ تمام شده محصولات عفاف حجاب نیز افزایش داشته و همین مسئله بر خرید تاثیرگذاشته است.

شفیعی توضیح داد: به طور طبیعی دوخت یک چادر بیش از هر لباس دیگری پارچه لازم دارد و با توجه به وارداتی بودن ، آن را از دیگر پوشاک تولید شده گران تر می کند. علاوه بر این واردکنندگان و بازاریان دست به دپو پارچه زده و به نرخ دلار روز می فروشند. از طرفی درآمدها ریالی است و وسع کارمندان و کارگران نمی رسد خرید کنند. 

**درد کمرنگی سفارشات دستگاه های دولتی
شفیعی همچنین به ارتباط با مجموعه های دولتی برای فروش اشاره کرد و افزود: قبلاً زیاد بود، اما الان نه و اصلا رنگ و رویشان پیدا نمی شود. من با بانک مسکن، سپاه، ارتش، نیروی دریایی و بسیاری دیگر کار می کردم ولی الان نزدیک چهارسال است که اصلاً به این سمت نمی‌آیند. به نظر می رسد که بودجه ناکافی داشته باشند. 

به گفته او، قبلاً به مناسب های مختلف مانند روز مادر، روز زن، هفته عفاف و حجاب این دستگاهها چادر نماز، چادر، ساق دست و از این دست البسه کادو می دادند اما اکنون خیر.

این تولید کننده البسه به حمایت دولت و اصناف اشاره کرد، افزود:اتحادیه که کمکی نمی کند. اصلا اتحادیه ها و اصناف توجه نمی کنند. فقط دولت می توانند به ما و صنعت عفاف و حجاب کمک کند. الان ما مجموعه گل یاس از بزرگترین تولیدکنندگان و فروشندگان محصولات عفاف و حجاب هستیم. با وجود اینکه ملک و مغازه مربوط به ارگالن دولتی است، اما اجاره مغازه ما به اندازه مغازه های زعفرانیه و قیطریه محاسبه می شود.

او توضیح داد: پارسال اجاره ما 20 میلیون بود و امسال اجاره به 40 میلیون تومان افزایش یافته است. اگر این کار فرهنگی است و ما تولید کننده و خط مقدم حوزه عفاف هستیم باید پرسید این اجاره های سرسام آور دیگر چیست؟ روز اول به ما گفتند این صنعت را راه بیاندازید و هیچ اجاره ای از شما نمی خواهیم. سال بعد گفتند 10 درصد از کل فروش و اکنون رساندند به 40 میلیون تومان در ماه. مغازه های نبش خیابان اصلی هم این میزان اجاره نمی دهند که با توجه به مشکلاتی که گفتم خیلی سخت شده است. دیگر صرف نمی کند...

این جمله آخر را باید زنگ خطر و هشداری جدی برای صنعت عفاف و حجاب و هویت این صنعت دانست و شاید همین موضوع پایان بخش گزارش باشد. با این حال گویا تا زمانی که حوزه عفاف و حجاب متولی مستقل از اصناف نداشته باشد و نماینده ای برای پیگیری مطالباتش اختیار نکند، در همچنان بر یک پاشنه می چرخد.