جبهه مشارکت صحنه گردان اتهام افکنی علیه دولت سابق

اتفاق تازه و به دور از انتظاری نبود که همزمان با روی کار آمدن دولت آقای روحانی تخریب و سیاهنمایی علیه دولت قبلی کلید بخورد و با انبوهی از اطلاعات دروغ و غیر قابل استناد که طراحانش نیز از ارائه اسناد و مدارک مرتبط با آن عاجزند ، اهداف مهم و راهبردی خود را به پیش ببرند.

اما چرا سیاهنمایی علیه دولت احمدی نژاد

چه بخواهیم و باور کنیم و چه باور نکنیم ، احمدی نژاد مظهری از گفتمان انقلاب اسلامی در عرصه سیاست داخلی ایران و همواره بعنوان شخصیتی است که پیروزی و فرازو فرود آن به معنای توفیق یک جریان اصیل تلقی میشده و در آینده نیز خواهد شد.

دوستانی از درون جریان اصولگرایی که از تخصص ویژه ای برای تنگ کردن و حذف و هدم نیروهای سیاسی برخوردارند و دنیا را فراتر از نوک بینی شان نمی بینند، این مهم را بر عهده گرفتند تا با تبلیغات سیاه علیه احمدی نژاد و دیو سازی از او و برخی از همکارانش ، انتقام های خاصی که در حوصله مخاطب این مطلب نیست را بگیرند، نتیجه آن شد که اصولگرایی در یک رقابت بی رمق شکست خورد و روانه خانه های مدعیانش گردید.

همین دوستانی که مست از تخریب و توهین و دیو سازی از احمدی نژاد بودند هر روز پازل های حاج آقا را تکمیل میکردند که از روز اول احمدی نژاد را بنی صدر ، خرافی ، حجتیه ، خود سر و غیره ارزیابی کرده بود و البته با هوشمندی توانست مدعیان بصیرت را به گردآب بی اعتماد سازی مردم نسبت به لااقل بخش بزرگی از بدنه اصولگرایی وارد کند.البته تمامی این موارد ناقض انحراف قابل ملاحظه و بسیار روشن برخی از اطرافیان احمدی نژاد نیست ولی در هرحال این گروه همان اهداف آقای سایه نشین را تامین کردند و در دام او فرو افتادند، دامی که البته رسانه های غربی هم کماکان برسرآن نشسته و هر از گاهی بر کوره این آتش می دمیدند.

این تلاقی نامیمون یعنی همداستانی تخریب احمدی نژاد و دولتش از سوی ضد انقلاب و بیگانگان ، باند رسانه ای و سیاسی هاشمی و جریان اصولگرایی ، حساسیت هیچ کسی را به همراه نداشت و هیچ یک ازین اصولگرایان لغزیده در دام فکر نکردند واقعا چرا به ائتلافی با این گروهها در محتوا رسیده است ، حاصلش هم که قسمتی بود برای سودجویان سیاسی که شرح آن پیش ازین رفته است.

اما هدف غرب از همسویی با این داستان ناخوشایند یک اصل بود که دایر بر ناکارآمد نشان دادن مدیریت انقلابی در کشور بود، عنصری که شاید اگر لجاجت های آقای رئیس جمهور سابق به آن پیوست نمیشد ، توفیق چندانی نمی یافت.

چرا تخریب ها ادامه دارند

یکی از بهترین روش های انداختن تقصیر و کوتاهی های به گردن دیگری وحشتناک جلوه دادن اوضاع کشور است ، همان پیامی که جریان سیاسی متعلق به اصلاح طلبان دائما آنرا تکرار میکند ، حتما شنیده اید که این سو و آن سو میگویند"اوضاع خراب تر از آن چیزی بود که تصور میکردیم" که گویی درب سردخانه ای را پس از قرن ها باز کرده اند که جنازه های آغشته به خون و عصیان را یافته اند و از جنایتی خبر میدهند که دیگر "ببخشید کاری نیست که صد روزه بشود تمامش کرد".

این شاید ساده ترین و تبلانه ترین انتخاب باشد برای وعده هایی که نباید مشاوران رئیس جمهور به او در ایام تبلیغات القا میکردند و ایشان را وادار به سردادن شعارهایی کردند که عدم برآورده شدنش نیازمند تیغ کشیدن به چهره کسانی باشد که بنوعی "دستشان از دنیا کوتاه شده است" یعنی نمی توانند از خود در شرایط اتهام و توهین و دروغ دفاع کنند.

عامل دیگر موثر در این تخریب ها کینه ها و عقده ها و انباشته ای از احساسات حقارت آمیز است که در گروههای نامتعارف و کاملا ناسالمی مانند جبهه مشارکت انباشت شده است ، گروهی که بنام آزادی سازمان های از گروههای شبه جاسوسی پدید آورد ، به مبارزه علیه باورهای مذهبی مردم پرداخت، در اشکالی سازمان یافته به تجمیع منابع ثروت دولتی در حساب های شخصی و سازمان های باصطلاح مردم نهاد پرداخت و حتی دست به انبار و نگهداری سلاح نیز برد که با هوشمندی ویژه ای پس از کودتای ننگین سبز در سال ۱۳۸۸ زمینه های طرد اجتماعی و سیاسی آن فراهم آمده و غیر قانونی اعلام شد.

حالا آن گروهی که از اول هم تمایلات منافقانه نسبتا غلیظ و انباشت شده داشت و از روز اول در سودای نبرد های خونین علیه باورهای سیاسی و براندازی رسمی نظام بود از رئیس جمهوری که پا و دست اینان را از بیت المال و مقام و منزلت قطع کرد ، انتقام میگیرند.

جریان های براه افتاده ، نوع و قلم تبلیغات و ادبیات سخن راندن علیه دولت قبلی و ...همگی برچسب های روشنی از جبهه مشارکت و نوع و نظر این گروهک به مسائل و موضوعات سیاسی کشور دارد.

گروهی که سعی می کند با فشارهای غیر قانونی از طریق مطبوعات ، جنگ روانی مستمر علیه افکار مدیران و تصمیم سازان در دولت جدید و نفوذ به مراکز فرهنگی مهم کشور همچون وزارتخانه های آموزش و پرورش ، جوانان و علوم ، همچنان اهداف قبلی خود در براندازی فرهنگی و ایجاد شکاف های معرفتی و هویتی را تعقیب کند.

اما بد نیست تخریب گران دولت قبل به برخی از مهمترین اتهام های مالی خود در سو استفاده های دولتی از بیت المال برای تاسیس چندین و چند مرکز و موسسه و انجمن و پژوهشکده پاسخ دهند و خود را در مقام مدعی و مهاجم ارزیابی نکنند ، چرا که اسناد این گونه سو استفاده های مالی همچنان در دستگاههای نظارتی موجود می باشد.

شاید اگر احمدی نژاد هم بنا داشت تا به جای خدمت رسانی دست به افشا گری و تخریب و توهین بزند ، به جای اشتغال به حل مشکلات مردم و خدمت رسانی بی سابقه ، دست به منبع این اسناد می برد و صفحاتی از کارنامه مالی دولت اصلاحات را بر ملا می ساخت. http://hadidnews.com/vdci5var.t1a5z2bcct.html

منبع : رویداد