اولین وعده روحانی که محقق نشد

بعد از آن که مجلس به سلطانی فر و نجفی رای اعتماد نداد، نجفی به میراث فرهنگی رفت تا صالحی امیری که برای این سازمان در نظر گرفته شده بود، به ورزش بیاید. اتفاقی که چندان خوشایند ورزشی ها نیست.

به گزارش حدیدنیوز، بعد از آن که مجلس به سلطانی فر و نجفی رای اعتماد نداد، نجفی به میراث فرهنگی رفت تا صالحی امیری که برای این سازمان در نظر گرفته شده بود، به ورزش بیاید. اتفاقی که چندان خوشایند ورزشی ها نیست.



بسم ا… الرحمن الرحیم



جناب آقای دکتر سید رضا صالحی امیری



بر اساس اصل ۱۳۵ قانون اساسی و نظر به مراتب تعهد و سوابق علمی و مدیریتی جنابعالی، به موجب این حکم شما را به سرپرستی وزارت ورزش و جوانان بر می گزینم!



طبق آنچه در خبرها آمد و به استماع همگان رسید: پس از عدم رأی اعتماد نمایندگان مجلس شورای اسلامی به «مسعود سلطانی فر» وزیر پیشنهادی دکتر «حسن روحانی»، رئیس جمهور منتخب مردم تصمیم گرفت طبق اصل ۱۳۵ قانون اساسی یک سرپرست را برای رتق و فقق امور بر رأس هدایت وزارتخانه ورزش و جوانان بگمارد.



تا بدینجای ماجرا هیچ اشکالی ندارد اما آنچه ما را به تعجب واداشت انتخاب «سید رضا صالحی امیری» بود. رییس جمهور منتخب مردم به دلیل تعهد و سوابق علمی (!) صالحی امیری، وی را به عنوان سرپرست وزارت ورزش (!) و جوانان برگزید.



آخر این دیگر چه حکایتی است؟ ورزش ایران تا چه زمان باید حضور افراد غیر متخصص و جامانده های کابینه و دولت را تحمل کند؟ آیا معنای سپردن سکان هدایت وزارتخانه ها به دست افراد متخصص همین بود؟



هنوز به درستی نمی دانیم سایر وزارتخانه ها قرار است با چه کسانی اداره شوند و کاری هم نداریم که کابینه دکتر «حسن روحانی» از افراد کار بلد و متخصص تشکیل شده است یا نه؟ آنچه این مطلب را به درازا می کشاند قول و قرار رییس جمهور منتخب مردم قبل از انتخابات با اهالی ورزش بود. هنوز فراموش نکرده ایم که دکتر «روحانی» چگونه قول داد تا ورزش را به دست مردانی از جنس ورزش بسپارد و در این راستا نام هایی همچون: دکتر محمد دادکان، مهندس سعید فائقی، محمد رضا داورزنی و … مطرح شدند اما در نهایت به «سید رضا صالحی امیری» رسیدیم!



آیا معنای شعار «تدبیر و امید» حداقل در ورزش این بود؟ به قول «امیر عابدینی» مگر در ورزش قحط الرجال مدیر بود که رییس جمهور منتخب مردم یک فرد علمی بدون کوچکترین سوابق ورزشی را برگزید؟ این همه مدیر متعهد و آشنا به دردهای ورزش به دلایلی غیر منطقی خانه نشین شده اند و آن گاه «سید رضا صالحی امیری» باید اداره ورزش را به عهده بگیرد.



البته لازم به یادآوری است که مشکل ما شخص «سید رضا صالحی امیری» نیست. بی تردید دکتر صالحی امیری به عنوان یک چهره فرهنگی برجسته یک فرد محترم با سوابق شناخته شده علمی در کشور است که اتفاقاً می تواند در همان عرصه علم و فرهنگ منشأ خدمات باشد. مشکل ما نوع نگاهی است که در سال های اخیر به ورزش شده است.



در شرایطی که فوتبال، والیبال و بسکتبال باعث شادی و نشاط مردم شده اند و حالا که همه چیز برای جهش فوق العاده ورزش به سوی تعالی و پیشرفت افزون تر مهیا شده چرا باید با حضور افراد غیر متخصص این رشد متوقف شود؟ و … و چرا و چراهای دیگر!