جنایت ها و خیانت های فتنه گران پس از انتخابات ۸۸

به گزارش حدیدنیوز، دکتر یدالله جوانى | نظام مردم سالاری دینی از افتخارات ملت ایران و از دستاوردهای بزرگ انقلاب اسلامی است. با انقلاب اسلامی و استقرار نظام مقدس جمهوری اسلامی در ایران، مردم به صورت حقیقی در اداره کشور صاحب نقش اول شدند.
 
براساس قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران، اداره کشور مبتنی بر آرای مردم و از طریق انتخابات است. در ایران اسلامی، تمامی مسئولان نظام به صورت مستقیم یا غیرمستقیم از طریق انتخابات و با رأی مردم انتخاب می شوند.
 
برگزاری انتخابات برای دوره های متعدد ریاست جمهوری، مجلس شورای اسلامی، خبرگان رهبری و شوراهای اسلامی شهر و روستا طی ۳۳ سال پس از انقلاب، کشور ایران را به کشور انتخابات در جهان شهرت بخشیده است. این در حالی است که در بسیاری از کشورهای منطقه، یا انتخاباتی برگزاری نمی شود و یا انتخابات نمایشی آنها طی این مدت، به عدد انگشتان یک دست هم نمی رسد.

*ویژگی انتخابات در ایران 

در جمهوری اسلامی مردم به انتخابات نگاهی خاص و منحصر به فرد دارند. باتوجه به ماهیت دینی انقلاب اسلامی و ولایی بودن نظام حاکم در ایران، حفظ جمهوری اسلامی از منظر اعتقادی یک تکلیف شرعی به حساب می آید. بر همین اساس حضرت امام خمینی(رحمه الله علیه) فرمودند: «حفظ جمهوری اسلامی از اوجب واجبات است.»
 
از طرف دیگر، خداوند حاکم بر جهان، انسان را بر سرنوشت خویش حاکم ساخته و به او اختیار و اراده عطا کرده تا راه درست را انتخاب کند و در سرنوشت اجتماعی خویش نیز ایفای نقش نماید. بنابراین در جمهوری اسلامی مردم شرکت در انتخابات را با یک نگاه ترکیبی «حق و تکلیف» مورد توجه قرار می دهند. از یک طرف انتخابات و شرکت در آن، حق آحاد مردم جامعه است تا در سرنوشت اجتماعی خویش ایفای نقش کنند و از طرف دیگر، شرکت در انتخابات یک تکلیف در راستای حفظ جمهوری اسلامی است.
 
بر این اساس، همواره میزان مشارکت در انتخابات ایران بالا بوده است. در طول ۳۳ سال گذشته، مشارکت گسترده مردم در انتخابات به دلیل مردمی بودن نظام اسلامی مورد توجه مسئولان عالی نظام به ویژه امام و رهبری بوده است. سلامت و رقابت از دیگر ویژگی های انتخابات ایران می باشد. لازمه مشارکت بالا، آزاد و رقابتی بودن انتخابات است.
 
جابه جایی جریان ها و جناح های سیاسی در قدرت و یا به تعبیر دیگر گردش نخبگان از طریق انتخابات، از ویژگی های برجسته انتخابات در ایران است و این خود نشانه بزرگ و مهمی برای سلامت نظام انتخاباتی ایران است. در ایران سازوکار اجرایی و نظارتی انتخابات به گونه ای است که نمی تواند از سوی هیچ فرد، حزب یا جریانی در آن تخلف تأثیرگذار بر نتیجه انتخابات صورت پذیرد. چنانچه تخلفی هم صورت پذیرد، به راحتی قابل کشف بوده و شورای نگهبان به عنوان ناظر انتخابات، در تأیید یا رد صحت انتخابات به طور کلی یا برخی از شعب آن تخلفات را مورد توجه قرار می دهد.

*ویژگی انتخابات دهمین دوره ریاست جمهوری 

انتخابات دهمین دوره ریاست جمهوری در ۲۲ خرداد ۱۳۸۸ برگزار شد و همانند تمامی انتخابات پیشین در کشور، از ویژگی های آزاد بودن، رقابتی بودن و مشارکت گسترده مردم در آن برخوردار بود. دو ویژگی مهم آزاد بودن و رقابتی بودن این انتخابات به گونه ای بود که یک مشارکت بی نظیر مردمی در آن تحقق پیدا کرد. رقابت چهار نامزد شامل آقایان احمدی نژاد، کروبی، رضایی و موسوی، مشارکت ۸۵ درصدی مردم از واجدان شرایط را رقم زد و این میزان حضور، یک رکورد در ایران و در دنیا به حساب آمد.
 
حضور گسترده و حماسی مردم در انتخابات ریاست جمهوری، به تعبیر مقام معظم رهبری، به منزله یک زلزله سیاسی در اردوگاه دشمنان بود. این حماسه بزرگ حضور مردم در صحنه، نشان دهنده پشتوانه های مردمی نظام اسلامی بود و می توانست با ارتقای جایگاه سیاسی نظام مقدس جمهوری اسلامی در منطقه و جهان، کمک بزرگی به پیشرفت ایران و تحقق اهداف آن کند، اما برخلاف این انتظار، پیاده سازی یک توطئه بسیار پیچیده و خطرناک در بستر انتخابات دهمین دوره ریاست جمهوری، شیرینی این انتخابات حماسی و بزرگ را در کام ملت ایران و مسئولان نظام به تلخی بدل کرد.
 
رفتار برخی از کاندیداهای ریاست جمهوری در انتخابات دهم به ویژه پس از انتخابات، فتنه ای عمیق و بزرگ را در کشور پدیدار ساخت و این افراد و حامیان اصلی آنان به فتنه گر شهرت یافتند. 

جنایات و خیانت های فتنه گران 

رفتار فتنه گران در انتخابات دهم، حوادثی را در کشور رقم زد که موجبات وارد شدن لطمات شدید به منافع ملی و امنیت ملی را فراهم ساخت. دشمنان به شادمانی و رقص و پایکوبی پرداختند و دوستان و دلسوزان کشور به شدت نگران شدند. با رفتار فتنه گران، دشمنان و در رأس آنها آمریکایی ها و صهیونیست ها، پنداشتند کار جمهوری اسلامی تمام شده و سال ۱۳۸۸، آخرین سال عمر جمهوری اسلامی خواهد بود. بر همین اساس، از مواضع و اقدامات فتنه گران باید به عنوان جنایات و خیانت ها یاد کرد. محورهای عمده و قابل توجه این جنایت ها و خیانت ها به شرح زیر است:

الف- ادعای تقلب در انتخابات 

با زمینه سازی هایی که از سال ۱۳۸۷ انجام شده بود، آقای موسوی پیش از انتخابات، هنگام انتخابات و پس از انتخابات، خود را پیروز انتخابات می دانست و چون نتیجه اعلامی از سوی مسئولان متفاوت بود، او ادعا کرد در انتخابات تقلب صورت گرفته است. ادعای تقلب، در قالب سناریویی از پیش طراحی شده انجام گرفت. 

این ادعا نه بر اساس شواهد، دلایل و مدارک تخلفات و جابه جایی آرا، بلکه براساس یک برنامه از پیش طراحی شده صورت پذیرفت. در سال ۱۳۸۷، هاشمی رفسنجانی و برخی دیگر از دوم خردادی ها با طرح مسائلی، مدعی شدند که گویا قرار است در انتخابات تقلب شود. برهمین اساس کمیته صیانت از آرا تشکیل شد. در میتینگ های تبلیغاتی موسوی، شعارهایی داده شد که نشان می داد از نظر موسوی و هوادارانش، انتخابات در صورتی سالم خواهد بود که پیروز انتخابات، او باشد و در غیر این صورت تقلب شده است. در واقع ادعای تقلب متهم ساختن نظام بود به اینکه در آرای مردم خیانت کرده است. از همین جهت بود که مقام معظم رهبری فرمودند: ادعای تقلب بزرگ ترین جرمی بود که انجام گرفت.

ب- بی اعتنایی به قانون و نهادهای قانونی 

در تمامی دنیا پذیرفته شده که اگر در رقابت های انتخاباتی، یکی از نامزدها یا تعدادی از آنها به نتایج انتخابات و یا فرایند برگزاری آن انتقاد دارند، از طریق شکایت به مراجع قانونی، مطالبات خود و هواداران شان را پیگیری کنند. در جمهوری اسلامی براساس قانون اساسی، نهاد شورای نگهبان (که دارای ۱۲ عضو، شش فقیه عادل و شش حقوقدان است) مسئولیت نظارت بر انتخابات را برعهده دارد و در نهایت این شورای نگهبان است که باید انتخابات را از نظر سلامت و صحت تأیید یا ابطال کند. 

در این انتخابات جنایت و خیانت دیگری که برای اولین بار در این سطح صورت گرفت، بی اعتنایی به قانون از سوی مجموعه ای بود که مدعی تقلب در انتخابات شده بودند. موسوی و کروبی و احزاب و گروه های مدعی اصلاحات مانند جبهه مشارکت، سازمان مجاهدین، مجمع روحانیون مبارز و... هر کدام به نوعی اعلام کردند که شورای نگهبان را برای بردن شکایت نزد او واجد صلاحیت نمی دانند. 

این بی اعتنایی به قانون خود نشان دهنده این نکته است که حوادث پس از انتخابات از پیش برنامه ریزی شده بود. اساساً تقلبی صورت نگرفته بود که مدعیان تقلب بخواهند اسناد و مدارک آن را به شورای نگهبان ارائه دهند.

ج- اردوکشی خیابانی 

عوامل اصلی فتنه با ادعای تقلب، هواداران خود را به سطح خیابان ها فراخوانده و با اردوکشی ی خیابانی و قرار دادن هواداران در برابر نظام و نهادهای دست اندرکار انتخابات، خواستار ابطال انتخابات شدند. این فراخوانی با رمز «تقلب» صورت گرفت و موسوی شخصاً در راه پیمایی اعتراضی ۲۵ خرداد ۸۸ حضور یافت و ضمن سخنرانی در جمع هواداران، تنها راه پایان دادن به اعتراضات را ابطال انتخابات اعلام کرد.

د- ایجاد اغتشاش و ناآرامی 

ایجاد اغتشاش، ناآرامی، حمله به اماکن عمومی، آتش سوزی، برخورد با مأموران انتظامی و حمله به حوزه بسیج، از دیگر جنایات فتنه گران بود. اسناد و مدارک نشان می دهد که بسیاری از تخریب های صورت گرفته، با پیش بینی سازماندهی شده بود و عناصری از سوی فتنه گران برای مرعوب سازی مسئولان جهت این اقدام اجیر شده بودند. پیشتر برخی از نظریه پردازان مدعی اصلاحات، اعلام کرده بودند که اصلاحات خون می خواهد. بنابراین با لشکرکشی خیابانی و ایجاد اغتشاش و ناآرامی، به دنبال ایجاد درگیری بین تظاهرکنندگان و حافظان نظم و امنیت بودند تا از این طریق خون هایی بر زمین ریخته شود و آنها بهره برداری سیاسی خود را بنمایند.

هـ - پروژه شهیدسازی 

با ریخته شدن خون هایی بر زمین، آنان که می گفتند اصلاحات خون می خواهد، به صحنه آمدند و با صدور بیانیه ها و اطلاعیه ها، نظام اسلامی را متهم به خشونت، سرکوب مردم و کشتن شهروندانی کردند که به دنبال حقوق خود بودند. جالب این است که این نوع رفتار فریبکارانه با هدف ایجاد تحریکات اجتماعی، دامن زدن به هیجانات جوانان و تشدید روحیه مقابله گرایی در آنان با نیروهای انتظامی از یک طرف و تهیه خوراک تبلیغاتی برای عملیات روانی رسانه های آمریکایی، صهیونیستی و ضدانقلاب از طرف دیگر صورت می گرفت. در برخی از بیانیه ها تا عدد ۱۰۰ شهید را هم با اسم نام بردند و اسامی این شهدای خیالی را در فضای مجازی منتشر ساختند.

و- متهم ساختن مسئولان، نهادها و دستگاه های حکومتی به فساد، آدم ربایی و... 

از دیگر جنایات عوامل فتنه طی هشت ماه از ۲۲ خرداد سال ۱۳۸۸ تا نهم دی ماه همان سال، طرح اتهامات گوناگون به نظام و دستگاه های حکومتی بود. فتنه گران به دنبال آن بودند تا با این نوع اتهامات، چهره نظام را نزد افکار عمومی تخریب کرده و مسئولان را فاقد هر نوع صلاحیتی برای اداره امور کشور معرفی کنند. افرادی چون کروبی، بدون سند و مدرک، نسبت هایی را به نیروهای دولتی و حکومتی می داد که زبان از بیان آن شرم دارد. سوژه های آدم ربایی، تجاوز، کشتن ربودگان با وحشیانه ترین روش ها، از جمله مواردی بود که فتنه گران بر آن تمرکز کرده و می خواستند نظام را با طرح این قبیل مسائل، از چشم ها بیندازند.

ز- بسترسازی برای ورود ضدانقلاب به عرصه و حرمت شکنی 

عوامل فتنه که سر سفره انقلاب بزرگ شده بودند، فضایی را در کشور پدید آوردند که تمامی جریان های ضدانقلاب همراه شده با آنان، برای تخریب چهره نظام و ایجاد آشوب و بی ثباتی وارد صحنه شدند. شعارهای ضدانقلابی و حرمت شکنی در روز عاشورا از سوی هواداران فتنه از خیانت ها و جنایت هایی است که هرگز از حافظه ملت ایران پاک نخواهد شد.

ح- مخدوش کردن اعتبار بین المللی نظام اسلامی 

جریان فتنه با ادعاهای واهی و دروغین خود، از یک طرف چهره نظام اسلامی را در داخل نزد بخشی از مردم مخدوش ساخت و از طرف دیگر به اعتبار و آبروی بین المللی نظام اسلامی ضربه زد. نظام اسلامی می توانست به دنبال آن انتخابات حماسی و رکوردشکن از جهت میزان مشارکت مردم، با قوت حقوق ملت ایران در صحنه های گوناگون بین المللی را دنبال کند.

 یکی از موضوعاتی که به راحتی می توانست به نفع ملت ایران پایان یابد، موضوع حقوق هسته ای ملت ایران است. دشمنان با این حوادث به طمع افتاده و بر فشارهای خود افزودند.مجموعه حوادث پس از انتخابات، نشان می دهد که فتنه گران براساس الگوی انقلاب های رنگی با هدف دستیابی به قدرت سیاسی و براندازی نرم نظام عمل کردند. تفاوت های اساسی میان ایران و کشورهایی که در آنها الگوی انقلاب های رنگی جواب داده بود، سبب شد تا این توطئه در ایران با شکست مواجه شود.