باخت بزرگ بشریت مقابل زخم‌های غزه
4 مرداد 1404 ساعت 12:54
فریادهای ناامیدانه مردم غزه که با بزرگترین ظلم بشری در عصر جدید مواجهند و لقمه‌ای نان برای کودکان بیمار خود پیدا نمی‌کنند، گوش دنیا را کر کرده اما جهان خود را به خواب زده و این مردم را در یک زندانِ باز رها کرده تا از گرسنگی و بیماری بمیرند.
در تصاویر و ویدیوهایی که به طور گسترده در رسانه‌های اجتماعی منتشر شده، صحنه‌های دلخراشی از مردم گرسنه غزه را می‌بینیم که بیانگر بزرگترین فاجعه انسانی عصر جدید ناشی از محاصره و جنگ گرسنگی است که رژیم جنایتکار صهیونیستی در کنار حملات وحشیانه و مداوم خود به این باریکه تحمیل کرده است.
فریاد ناامیدانه مردمی که در گرسنگی جان می دهند
امروز قحطی در نوار غزه به سطوحی بی‌سابقه رسیده و از همه استانداردهای بشردوستانه فراتر رفته است. گرسنگی در غزه جان همه را تهدید می‌کند؛ زنان، کودکان، بیماران، سالمندان، مردان و حتی حیوانات.
سراسر نوار غزه شاهد صحنه‌های دردناکی است که غم و رنج جمعی مردم این باریکه را منعکس می‌کند و فریادهای ناامیدانه پدران، کودکان و زنانی که به دنبال آرد برای نان درست کردن هستند و از گرسنگی خسته شده‌اند، گوش دنیا را کر کرده اما جهانیان همچنان نمی‌شنوند.
اشغالگران علاوه بر هدف قرار دادن غیرنظامیان در نزدیکی مراکز آمریکایی- صهیونیستی موسوم به توزیع کمک‌ها که در واقع «تله‌های مرگ» هستند، هرگونه منبع غذایی در غزه را هم هدف قرار می‌دهد، از جمله مراکز توزیع غذای رایگان و کارگران حاضر در آنجا. فریادهای دردناک مردم غزه نمایانگر نمونه کوچکی از رنج ده‌ها هزار خانواده فلسطینی است که ابتدایی‌ترین مواد غذایی را هم در روز پیدا نمی‌کنند.
این رنج با آمار نگران کننده قربانیان قحطی و تصاویری از افرادی که از شدت گرسنگی و خستگی در سراسر نوار غزه بیهوش می‌شود و به زمین می‌افتند همراه است. از اول مارس تاکنون صهیونیست‌ها همه گذرگاه‌های منتهی به نوار غزه را بستند و از ورود غذا و کمک‌های پزشکی به این باریکه جلوگیری کردند که منجر به افزایش شدید قیمت مواد غذایی اساسی و کمبود آنها در بازار شده است.
نسل‌کشی با گرسنگی
با تشدید فقر، بیکاری و کمبود فرصت‌های شغلی، فلسطینیان در نوار غزه قادر به تامین نیازهای غذایی اولیه خود نیستند و بسیاری از آنها در روز حتی یک وعده غذایی هم پیدا نمی‌کنند و نشانه‌های این وضعیت را در چهره‌های رنگ پریده و اندام‌های بسیار نحیف و لاغر آنها به ویژه کودکان زنان و سالمندان می‌بینیم.
منابع محلی گزارش دادند که قیمت یک کیلو آرد در غزه البته در صورتی که پیدا شود، از 60 دلار هم فراتر می‌رود و بنابراین هیچکس قدرت خرید آن را ندارد.
آمار نشان می‌دهد، علاوه بر ده‌ها کودکی که طی روزها و هفته‌های گذشته در نتیجه جنگ گرسنگی رژیم صهیونیستی علیه غزه جان خود را از دست داده‌اند، 650 هزار کودک همچنان در معرض خطر مرگ بر اثر گرسنگی و سوء تغذیه هستند. وزارت بهداشت غزه روزانه از ورود تعداد بی‌سابقه‌ای از شهروندانی که از گرسنگی رنج می‌برند به بخش‌های اورژانس خبر می‌دهد و آمار، حاکی از تعداد بی‌شمار نوزادانی است که در معرض خطر مرگ بر اثر گرسنگی قرار دارند.
مرگ کودکان، زنان و بیماران بر اثر گرسنگی در غزه تنها یک حادثه گذرا نیست؛ بلکه جنبه دیگری از جنگ نسل کشی است که توسط اشغالگران به راه افتاده و ضعیف‌ترین و آسیب پذیرترین گروه‌ها را هدف قرار می‌دهد، از جمله 12500 بیمار سرطانی که علاوه بر عدم دسترسی به دارو، بر اثر گرسنگی دچار ضعف شدید در سیستم ایمنی شده‌اند و هر روز با مرگ دست و پنجه نرم می‌کنند.
قصه تلخ مادری که لقمه‌ای غذا برای فرزندان بیمارش پیدا نمی‌کند
دلال ابو عاصی، یک مادر 29 ساله فلسطینی که دو فرزند دوساله و 4 ساله به نام‌های امانی و حمزه دارد، در خیابان‌ها و کوچه‌های اردوگاه آوارگان المغازی در مرکز نوار غزه در جستجوی چیزی است که درد گرسنگی آنها را تسکین دهد.
امانی و حمزه مبتلا به بیماری‌های مغزی هستند و مادرشان با صدای لرزان در حالی که آنها را زیر آفتاب سوزان حمل می‌کند، به خبرنگار الجزیره گفت: ما نه هیچ سرپناهی داریم و نه غذایی و از ابتدای جنگ وضعیت ما اینگونه بوده است. من صبح‌ها برای جستجوی غذا به بیرون از خانه می‌روم و در پایان روز و در حالی که بسیار خسته و بی‌رمق هستم دست خالی برمی‌گردم. از زمان آغاز جنگ، ما هرگز طعم آرامش را نچشیده‌ایم و این تراژدی هر روز تکرار می‌شود و در چادری فرسوده، با گرسنگی و بیماری دست و پنجه نرم می‌کنبم.
وی افزود: ما در روزهای اول جنگ به همراه دو فرزندم در یک آپارتمان ساده در برج مسکونی در منطقه جبالیا واقع در شمال نوار غزه زندگی می‌کردیم، اما یک موشک اسرائیلی در چند لحظه همه چیز را نابود کرد. ما خواب بودیم و ناگهان انفجار بزرگی رخ داد و احساس کردم همهِ خانه روی سر ما خراب شده است. ما سپس از زیر آواره پوشیده از گرد و غبار بیرون آمدیم، چشمانمان هیچ جا را نمی‌دید و هیچ چیز باقی نمانده بود و مجبور به فرار از میان آوارها شدیم.
این مادر 29 ساله فلسطینی گفت: از آن روز به بعد سفر سخت آوارگی ما آغاز شد و هر روز بین جنوب و مرکز غزه، از جایی به جای دیگر آواره بودیم؛ تا اینکه اکنون در چادری فرسوده در حیاط مدرسه‌ای که تبدیل به یک پناهگاه شلوغ شده، ساکن گشته‌ایم. من و فرزندانم هر سه بیماریم و کسی را نداریم که به ما کمک کند و در چادر ما تقریباً هیچ چیز نیست و به کمک‌های همسایگان متکی هستیم. من و فرزندانم دو تشک، دو پتو و یک بطری آب داریم و فقط همین.
وی ادامه داد: هیچ نظافت، حریم خصوصی و امنیتی وجود ندارد، اما این‌ها دیگر برایم مهم نیست و تنها چیزی که امروز برای من اهمیت دارد سیر کردن شکم فرزندانم است؛ حتی اگر با یک لقمه کوچک باشد، اما همین لقمه کوچک امروز تبدیل به یک رویا شده است. گرسنگی در غزه تبدیل به سلاحی شدیدتر از بمباران شده و دشمن می‌خواهد ما را با گرسنگی بکشد. دیگر هیچ مرکز غذا یا رستوران خیریه هم وجود ندارد و من به هرجا که می‌روم می‌گویند هیچ چیزی نیست و همه گرسنه‌اند.
جنگ هم‌زمان با گرسنگی و سرطان
دلال ابوعاصی از بیماری سرطان سینه رنج می‌برد اما هیچ درمانی دریافت نمی‌کند. او گفت که من هیچ دارویی، هیچ پزشکی و هیچ کسی که حالم را بپرسد ندارم. من قبل از جنگ برای شیمی درمانی به بیمارستان می‌رفتم، اما امروز حتی نمی‌توانم به یک پزشک ساده مراجعه کنم و دیگر هیچ دارویی وجود ندارد و همه بیمارستان‌ها ویران شده‌اند. پسر بزرگم حمزه از اختلال حرکتی و گفتاری رنج می‌برد و به جلسات توانبخشی منظم نیاز دارد.
دخترم امانی هم از بیماری مغزی و ضعف بینایی رنج می‌برد و چشمش باید جراحی شود، اما من حتی نمی‌توانم عینک برای دخترم تهیه کنم. حتی پوشک هم در دسترس نیست و من از کیسه‌های پلاستیکی برای فرزندانم استفاده می‌کنم که موجب عفونت و التهاب در بدن آنها می‌شود.
این زن جوان و رنج کشیده فلسطینی درد غزه را در یک عبارت دردناک خلاصه می‌کند «مرگ تدریجی که هیچکس آن را نمی‌بیند».
انتهای پیام/
منبع:خبرگزاری تسنیم
کد مطلب: 41143