گوش گل‌کلمی دیگر فقط یادگار تشک کشتی نیست؛ گزارش‌ها می‌گویند بعضی آرایشگاه‌های غیرمجاز در کشور با تزریق مواد ناشناخته، «احترام خیابانی» را ‌می‌فروشند.

«تو بعضی محله‌ها اگه گوشِت شکسته نباشه، اصلاً بهت احترام نمی‌ذارن. یه نماد برای لات بازیه! فردا با آمپول دماغشونم می‌شکنن که بوکسور بشن!» این را یک کشتی‌گیر پیش‌کسوت امیرعباس بابایی می‌گوید.

اصطلاح گوش گلادیاتور یا گوش گل کلمی یکی از آسیب‌هایی است که کشتی‌گیران حرفه‌ای و آماتور در طول تمرینات یا مسابقات ممکن است تجربه کنند که در پزشکی نوین به‌صورت «هماتوم اوریکولار» توصیف می‌شود، اما از دهه‌ ۹۰ تزریق عمدی مواد برای ایجاد ظاهر گوش گل‌کلمی، به‌عنوان روشی غیررسمی و زیرزمینی، رواج یافته است.

در سال ۱۴۰۰، یک فرد فعال در این زمینه با لقب «پنجه طلا» ادعا کرد که در دو شعبه در تهران و کرمانشاه خدمات گوش شکستن ارائه می‌دهد و این کار را با تکنیک‌های خاص و بدون ضربه انجام می‌دهد. بااین‌حال، هیچ آمار دقیقی از تعداد مشتریان یا میزان درآمد این فعالیت ارائه نشده است.

بر اساس برخی ادعاها این رفتار در سال ۱۴۰۳-۱۴۰۴ در برخی مناطق حاشیه‌ای (مثل جنوب تهران، کرج، و مشهد) گزارش شده است و عمدتاً مردان ۱۸-۳۰ساله ممکن است این کار را انجام دهند. این تزریق‌ها اغلب در آرایشگاه‌های غیرمجاز یا توسط افراد غیرحرفه‌ای انجام می‌شود و طبق برخی گزارشات هزینه هر تزریق بین ۵۰۰ هزار تا ۳ میلیون تومان (بسته به مکان و ماده تزریقی) گزارش شده است.

در بسیاری از فرهنگ‌ها، به‌ویژه در میان ورزشکاران رزمی، گوش گل‌کلمی نشانه‌ای از تجربه و شجاعت تلقی می‌شود، همچنین در فرهنگ بزهکاری شهری، گوش شکسته تداعی‌گر سابقۀ درگیری فیزیکی و قدرت بدنی است؛ برای همین عده‌ای به صورت نمادین سراغش می‌روند.

دکتر احمد نادری، جامعه‌شناس، می‌گوید که «برخی رفتارهای نمایشی در خرده‌فرهنگ‌های حاشیه‌ای، مثل نمایش خشونت، بخشی از هویت‌سازی اجتماعی است. این رفتارها در محیط‌های خاص معنا و ارزش دارند، مثل کسب احترام در گروه.»

اما دکتر مجید ابهری، روان‌شناس و آسیب‌شناس اجتماعی، می‌گوید که رفتارهای پرخطر مثل خشونت نمایشی نتیجه کمبود اعتمادبه‌نفس و تأثیرپذیری از رسانه‌هاست. این رفتارها به‌سلامت روان و جسم آسیب می‌زند.»

محمدعلی الستی، جامعه‌شناس رسانه، می‌گوید که تزریق گوش گل‌کلمی زاییده نیاز به خودنمایی در محیط‌هایی است که خشونت ارزش تلقی می‌شود و رسانه‌های تصویری آن را تقویت می‌کنند. راه‌حل، «آموزش سواد رسانه‌ای برای نقد محتوای مخرب و فراهم‌کردن بسترهای فرهنگی و ورزشی سال مثل باشگاه‌های کشتی و جشنواره‌های محلی است تا جوانان هویت خود را در مسیر سازنده بجویند.»