سن گرایش به عرفان های کاذب در میان نوجوانان حتی به ۱۴- ۱۵ سال هم کشیده شده است.

متاسفانه به دلیل عدم برنامه ریزی برای مقابله با ترویج عرفان های نوظهور در جامعه با طراحی های ویژه ابداع کنندگان این نوع عرفان های کاذب ؛ سن گرایش به برخی از آنها در میان نوجوانان حتی به ۱۴- ۱۵ سال هم کشیده شده است که در نوع خود واقعا پدیده ای نگران کننده است .
 

«تهران پرس»- گروه فرهنگی:  متاسفانه به دلیل عدم برنامه ریزی برای مقابله با ترویج عرفان های نوظهور در جامعه با طراحی های ویژه ابداع کنندگان این نوع عرفان های کاذب ؛ سن گرایش به برخی از آنها در میان نوجوانان حتی به ۱۴- ۱۵ سال هم کشیده شده است که در نوع خود واقعا پدیده ای نگران کننده است .



بر اساس نظر برخی محققین سطح سنی گرایش به عرفان های کاذب پایین آمده است؛ بسیاری از ترویج کنندگان این مکاتب برای تاثیرگذاری بیشتر بر افکار نسل جدید از سنین پایین دبستان و راهنمایی آموزشهای خود را آغاز می کنند، حتی برخی از فرقه های ضاله برای مراحل دبستان و راهنمایی کتابهایی نیزدارند زیرا اگر در این سنین شکاف را آغاز کنند بیشتر می توانند در کار خودشان موفق شوند .



معروفترین گرایشهای ضاله در کشور ما شیطان پرستی ،عرفان کیهانی، اوشو، اکنکار، سرخپوستی، رام الله، پائولو کوئیلو و دالایی لاما هستند .



یکی از اصول تربیتی شروع آموزش از سنین پایین است زیرا هنگامی که به سطح دانشگاه رسیده ایم آموزه‌های تربیتی تاثیر چندانی ندارد هرچند امکان تغییر و تحول در هر رده سنی هست اما به طور طبیعی ذهن سنین پایین تر برای دریافتهای تازه آماده‌تر است .



متاسفانه برخی از این گروهها برای ترویج افکار و اندیشه های خود در دوران نوجوانی برنامه های ویژه ای و علمی دارند؛ البته تمامی این فرقه ها کار علمی انجام نمی دهند اما برخی برای دوران راهنمایی و دبیرستان کتابها و معلمان مخصوص دارند؛ همچنین محافلی وجود دارد که در این دوران افراد را جذب کند .



این وضعیت در شرایطی است که در مقابل این کتابها، آموزش و پرورش حتی ناچیزترین مطبی را در خصوص گرایشهای معنوی و روحی انسان که امری فطری است تهیه و تدوین نمی کند و نرم افزارهای لازم را در این زمینه در اختیار معلمان قرار نمی دهد .



در صورتی که با وجود نفوذ دامنه این خطر بزرگ به سنین حساس نوجوانی باید این حساسیت در سطح متولیان آموزش و پرورش بیشتر شود  ،هرچند زحماتی کشیده می شود اما به نظر می رسد در این زمینه نیاز به حساسیت و دقت بیشتری است البته صرف حساسیت هم کفایت نمی کند و باید در این زمینه برنامه ریزیهای منظمی در مدارس انجام و دروس مخصوصی با همین عنوان تدوین شود .

در این دوران تحول فکری در جوانان آغاز می شود و آماده پذیرش افکار و عقاید جدید هستند. در قبل از دبیرستان میل به عرفان زیاد نیست و نوجوان هنوز در حال و هوای کودکی هستند و میل به بازی دارند اما در دوران دبیرستان میل به معنویت در انسانها شکوفا می شود .