عاشق جنگ نرم خدا هستم!

وه که چه دیدنی است جنگ «نظام سلطه» و «نظام مقاومت» اما وه که چه خواندنی است تاریخ! فراعنه تاریخ را خداوند قشنگ ادب می کند! فرعون همه پسرها را کشت، اما «موسی» را در خانه خود بزرگ کرد! اینگونه خدا ادب می کند فراعنه را! با صبر و با حوصله! آرام آرام!

به گزارش سرویس وبلاگستان حدید نیوز، احمد عبدی کمیشانی نویسنده وبلاگ سایبر در آخرین به روزرسانی وبلاگ خود نوشته است:
به اندازه خودم کم از تاریخ نخوانده ام؛ چه آنها که با غرض نوشته اند، چه آنها که بی مرض. آنقدرش که دستگیر من شده، در طول این چند دهه اخیر، هر کجا نظام سلطه و ابرقدرت ها، حکومتی را موی دماغ جهان گشایی شان، و حاکمی را مخل نقشه های شان دیده اند و حکم به رفتنش داده اند، خرجش برگزاری چند نشست بوده و مقداری دلار و چند تایی هم آدم در مایه های شعبان بی مخ! به همین راحتی، راحتی آب خوردن، چند حکومت عوض کرده باشند خوب است؟! لازم نیست راه دوری برویم، هر چند که دور و نزدیک ندارد این حکایت. دقت کنید در کودتای ۲۸ مرداد که سالگردش نزدیک است.

سر جمع چند روزی، به عبارتی نیم روزی، جای مصدق و پهلوی دوم را عوض کردند و آب از آب تکان نخورد! کمی پول خرج شد و چند تایی جلسه و یکی دو دیدار مخفی و دیدن دم تعدادی اراذل و اوباش! از همین قماش، نظام سلطه زیاد حاکم برده و حاکم آورده.

اینک اما مدت های مدیدی است بشار اسد از نظر آمریکا و اسرائیل و ارتجاع عرب و خیلی های دیگر، به هر دلیل باید از سوریه برود. پول عجیب غریبی دارد خرج می شود، حجم پروپاگاندا بسیار بالاست، فقط نظام سلطه نیست، حتی ترکیه را هم اجیر کرده اند، در قد و قواره یک جنگ تمام عیار، پای هر تروریست و آدم کش حرفه ای است به سوریه باز کرده اند، نشست پشت نشست برگزار می کنند و جلسه پشت بند جلسه، هم موساد درگیر ماجراست و هم سیا، تهدید می کنند و به موازاتش تطمیع، گله به گله آدم می کشند و آدم می خرند، دم به ساعت ترور می کنند و مکان دولتی منفجر می کنند، هم خطر کودتا هست و هم بیم ترور جان بشار اسد…

آری! هر آن کار که می شد ماه هاست، بلکه اصلش را بخواهی سال هاست دارند انجام می دهند تا سر پل مقاومت در منطقه خاور میانه بشکند، لیکن دمشق سقوط نمی کند که نمی کند! من واقعا نمی دانم این وسط چه بر سر قدرت و هیمنه ابرقدرت ها آمده که روزگاری با یک فرمان «بشین پاشو»، حاکمی را جای حاکمی دیگر می آوردند، اما فی الحال برای از میان برداشتن بشار اسد، مجبورند هزاران هزار برابر قبل وقت و آدم و انرژی و پول و اسلحه و خون و ترور و بکش بکش صرف کنند، و تازه، نتیجه هم نگیرند! خوب است صرف نظر از علاقه ای که ما به سوریه و خاندان اسد داریم، کمی من باب معرفت، مرور کنیم تاریخ امروز و تاریخ دیروز را. محصول این مرور، می تواند خیلی چیزها باشد.

به عرف تاریخ باشد و زور قدیمی قدرت مندان، تا همین جای کار هم اسد خیلی دوام آورده! اصحاب استکبار قبلا آنقدر راحت حکومت عوض می کردند که انگار اشاره انگشتی کافی بود مصدق صندلی را بسپرد به پسر میرپنج! آنی از یک روز، کودتای ۲۸ مرداد می ساختند. بله! پشت دمشق به تهران گرم است و شاید بی اغراق مهم ترین دلیل دوام بشار زیر این فشار مهیب، «جمهوری اسلامی» باشد. حتی این هم هست که روسیه و چین در مانایی سوریه موثرند و مهم، و نقش شان غیر قابل انکار. نیز می توان به افکار عمومی ملل درگیر بیداری اسلامی اشاره کرد که از سنی معتدل تا شیعه ملایم، جملگی پی برده اند مسئله سوریه، مسئله ای جدا از قیام مصری ها علیه مبارک است و شورش تونسی ها علیه بن علی.

اینقدر هست که مسئله قدس به مسئله مقاومت گره خورده و مسئله مقاومت به مسئله سوریه. این را همه می دانند، حتی کسانی که با دلیل یا بی دلیل، زیاد دل بسته اسد و حزب بعث نیستند. بالطبع از این حرف ها می شود زد که پربیراه هم نیست، اما این همه ماجرا نیست. همه ماجرا آنجا کامل می شود که به تمامی این نکات، «کاهش چشمگیر قدرت نظام سلطه» را هم اضافه کنیم. راستی که استکبار زور قبل را ندارد. تا همین جای کار، و صرف نظر از آینده اسد که چه خواهد شد، بازنده بزرگ بحران سوریه، هیچ نظامی نیست الا نظام سلطه. این روزها خیلی ها از خیلی ها درباره سرنوشت سوریه سئوال می کنند.

من اما درباره سرنوشت نظام سلطه سئوال می کنم که این نظام بی نظام با خود چه کرده که نه با «بشین» اش کسی می نشیند و نه با «پاشو» اش کسی می رود؟! سرنوشت نظام سلطه را البته از امروزش می شود فهمید. کار سختی نیست! دوره شعبان بی مخ ها و انگشت اشاره ها گذشت. جهان دیگری است این جهان. دمی درنگ کنید.

اگر ۲ سال پیش یکی از من و شما می پرسید؛ «بر فرض در مصر، مبارک بخواهد سرنگون شود، فکر می کنید چند سال طول بکشد؟!»، لابد می گفتیم ۱۰ سال یا ۲۰ سال یا حتی ۳۰ سال! من که اعتراف می کنم ناظر بر قدرت عمرسلیمان، و اینکه او را دوست و دشمن در کنار ژنرال پترائوس و سردار قاسم سلیمانی، مثلث تعیین کننده سرنوشت خاور میانه می خواندند، اینطور جواب می دادم: اصلا مگر ممکن است مبارک در مصر سقوط کند؟! به سالی نکشید اما و مبارک سقوط کرد! معما چو حل گشته، آسان می نماید! چه کسی باور می کرد سقوط مبارک را که آمریکا پشتش بود و اسرائیل؟! اینک مبارک سقوط کرده و عمرسلیمان هم مرده! وضع آل خلیفه و آل سعود هم تعریفی ندارد! علی عبدالله صالح هم که رفت! بن علی هم! قذافی هم! عجبا که امروزه روز، به جای نظام سلطه، این ملت ها هستند که فرمان «بشین پاشو» صادر می کنند و با انگشت اشاره بیداری اسلامی، حاکم عوض می کنند! در ازای این انگشت و این اشاره، بدا به حال نظام سلطه که برای از میان برداشتن اسد، گویی دارد جان می کند! مسابقاتی هست که قبل از سوت پایان داور، برنده و بازنده اش معلوم است. تا همین جای کار، «نظام سلطه» جنگ را به «نظام مقاومت» باخته است. مردم سوریه اگر اسد را نمی خواستند، انگشت اشاره شان کارگر می افتاد، اما مسئله اینجاست که نظام سلطه اسد را نمی خواهد!

وه که چه دیدنی است جنگ «نظام سلطه» و «نظام مقاومت» اما وه که چه خواندنی است تاریخ! فراعنه تاریخ را خداوند قشنگ ادب می کند! فرعون همه پسرها را کشت، اما «موسی» را در خانه خود بزرگ کرد! اینگونه خدا ادب می کند فراعنه را! با صبر و با حوصله! آرام آرام! خدا عجله ندارد! از آن طرف دنیا آمریکا زد و آمد همسایگی ما و صدام را کشت! دستش درد نکند که نوری مالکی از متحدین جمهوری اسلامی است! به نفع جمهوری اسلامی باز هم بگذار خداوند از فراعنه عالم خرحمالی بکشد! من در سوریه، نظام سلطه را مشغول حمالی برای نظام مقاومت می بینم. چیزی در مایه های بزرگ کردن موسی! عجله نکن! صبر داشته باش! آرام آرام! تا قیامت، جور بزرگ کردن موسی را فرعون باید بکشد! آمریکا «نقشه راه» را کشید، از «نیل تا فرات»، «بیداری اسلامی» رخ داد. عزیز من! باور کن اسرائیل در سوریه دارد نقشه بزرگ کردن موسی را می کشد! من عاشق جنگ نرم خدا هستم با فراعنه! خامنه ای اگر گفت: «هندسه سیاسی-اجتماعی جهان به نفع اسلام در حال تغییر است»، یعنی آقای اوباما! تا مصر با فرعون بود، تا عراق با بوش، تا سوریه با تو، و تا «قدس شریف» با اسرائیل! «موسای مقاومت» را بی زحمت بزرگ کنید! این تقدیر تاریخی خداست؛ تقصیر ما نیست جناب پرزیدنت http://hadidnews.com/vdch.xnit23nkqftd2.html