راه حل تغییر این نیست که بیاییم پیمانکار را در مخزن شریک کنیم و می توان برای آن راه‌حل دیگری پیدا کرد.
تاریخ انتشار :دوشنبه ۶ آبان ۱۳۹۲ ساعت ۰۹:۰۵
عضو کارگروه اصلاح قراردادهای نفتی مطرح کرد
چرا برای غولهای نفتی جذابیت ایجاد می‌کنیم؟
به گزارش حدیدنیوز، حسن شکرالله زاده در یک نشست دانشجویی با اشاره به قرار دادهای نفتی و گازی گفت: من در دوره‌ای نقدی داشتیم بر روی قراردادهای بیع متقابل که این نقد من از ۳ بعد مبانی،مصادیق و شیوه اجرا بود.
وی با اشاره به اینکه ما نگاه درستی به مخزن و ذخیره برداشت نداشتیم، تصریح کرد: راه حل تغییر نگاه ما این نیست که بیاییم پیمانکار را در مخزن شریک کنیم و می توان برای آن راه‌حل دیگری پیدا کرد.
این کارشناس صنعت نفت با اشاره به برخی از قراردادهای نفتی گفت: باید بدانیم که قراردادهای بیع متقابل را در کجا به کار ببریم، مخصوصا در میادین مشترک چگونه قرار داد منعقد کنیم آیا برای تمام میادین یک نوع قرارداد ببندیم.
شکرالله زاده خاطرنشان کرد: باید بدانیم هدفمان از بستن این قرارداد چیست و آیا به دنبال یک هدف سیاسی هستیم.
وی با اشاره به اینکه بعد از حدود ۱۰ سال از بستن برخی از قراردادها به نظرم باید باز گردیم و به قراردادی که منعقد کردیم نگاه کنیم و ببینیم برآیند این قراردادها مثبت و یا منفی است، ادامه داد: یکی از اهداف قراردادها این بود که پروژه‌ها در وقت معینش به اتمام برسد و در پروژه‌هایی که طرف قرارداد خارجی بود آیا در زمان معین تمام شد یا این قراردادها نیز طولانی شد و آیا در قراردادهایی که حجم آنها زیاد است و عمدتاً پیمانکاران غولهای نفتی بودند، پروژه‌های خود را به موقع تمام کردند و یا زمانش نیز به درازا کشید.
وی اظهار داشت: آیا پروژه‌ها با هزینه اولیه تمام شد یا هزینه‌ها اضافه شد، آیا به اهداف تولیدی رسیدند یا خیر.
شکرالله زاده با اشاره به اینکه انتقال تکنولوژی نیز در قراردادها بسیار مهم است، گفت: مثلا قراردادی بسته شد برای میادین سروش و نوروز که میادین نفت دوست هستند اما آمدند تزریق آب انجام دادند که مشخص نیست با چه هدفی این کار صورت گرفت.
این کارشناس صنعت نفت ادامه داد: مقدم بر بحث قرارداد باید بدانیم که مشکل ما چیست. وظیفه مهندس این است که مشکل را تعریف کند و برای مشکل راه‌حل ارائه کند و مجموعه مدیریت کشور باید بیاید و راه‌حلی را که صلاح می‌داند انتخاب و اجرا کند، بنابراین سوالی که باید به طور مشخص پرسیده شود این است که مشکل کشور چیست و این مشکل تنها در یک مخزن خاص است و یا در چند مخزن وجود دارد.
وی ادامه داد: مثلا می‌خواهیم نیروی انسانی را آموزش دهیم،آیا راه حلش این است که برویم و قرارداد توسعه مخزن ببندیم و یا می‌توان کارهای دیگری نیز انجام داد و یا می‌خواهیم تأمین منابع مالی کنیم باید بدانیم برخی از پروژه‌ها با ۱۰، ۲۰ ، یا ۱۰۰ میلیون دلار می‌تواند اجرایی شود.
شکرالله زاده گفت: بنابراین وقتی به تولید اولیه رسیدیم این تولید اولیه می‌تواند تبدیل به سرمایه شود که پیشنهاد من این است، قرارداد بیع‌متقابل برای فاز اول بسته شود چون هم هزینه کمتری دارد و برگشت سرمایه سریع است و در نهایت خود مخزن می‌شود که می تواند به منبع تامین درآمد و سرمایه شود.
این کارشناس صنعت نفت با اشاره به اینکه به نظرم قرارداد اولویت ندارد و حل مشکل در اولویت است، گفت: باید خطوط قرمز را رعایت کنیم که خط قرمز منافع ملی ما است و باید حداکثر سود را به اقتصاد کشور برسانیم و باید بتوانیم با رعایت این خطوط قرمز برای مشکلاتمان راه‌حل پیدا کنیم.
وی با اشاره به اینکه کسانی که الان مشارکت در تولید را مطرح می‌کنند همین افراد ۱۰، ۱۲ سال پیش بیع متقابل را مطرح می‌کردند، گفت: از نظر من مشارکت در تولید می‌تواند عامل تولید غیرصیانتی در کشور شود. الان بحث‌هایی در خصوص مشارکت در تولید مطرح می‌شود که در خصوص مهندسی مخزن است.
این کارشناس صنعت نفت با اشاره به حضور نظامیان آمریکایی در منطقه خاورمیانه و به خصوص خلیج فارس گفت: یک نگاهی بیاندازیم ببینیم که چرا آنقدر پایگاه نظامی در خلیج فارس است، اگر شما نگاه کنید می‌بینید که ۶۵ درصد از ذخایر نفتی دنیا در خلیج فارس است و ۶۰ درصد از ذخایر گازی در اختیار روسیه، ایران و قطر است و مسئله انرژی یک مسئله بسیار مهم برای اقتصاد دنیا است، بنابراین بسیاری از این پایگاه‌های نظامی شاید یکی از اهدافش این باشد که منابع انرژی در کنترل باشد که این یک بحث سیاسی است.
وی تصریح کرد: تنها جایی که به طور مستقیم هیچ نظارتی از سوی آمریکایی ها بر مخازن نفتیش وجود ندارد ایران است، با این شرایط بستن قرارداد با شرکتهای غربی چه توجیهی می تواند داشته باشد.
شکرالله زاده گفت: اگر بحث تأمین منابع مالی است مشارکت در تولید در نهایت عامل کاهش نقدینگی می‌شود و با مشارکت در تولید پول از جیب شما خارج خواهد شد.
وی با اشاره به اینکه اکنون برخی می‌گویند برای تأمین منابع مالی می‌خواهیم قرارداد مشارکت در تولید ببندیم، خاطرنشان کرد: قطعا نمی دانند در واقع بخشی از درآمد کشور را خارج می‌کنند و از طرفی با بستن این قراردادها به جای آنکه ما نیروی تحصیل کرده خودمان را بر سر کار بگذاریم غولهای نفتی می آیند نیروهای کار خود را از کشورهای دیگر وارد می‌کنند.
وی ادامه داد: به هر حال مشارکت در تولید عامل کاهش سرمایه ملی می‌شود و عامل تولید غیرصیانتی است چون منافع مالک با منافع شریکش همسو نیست.
این کارشناس صنعت نفت اظهارداشت: پس این سوال باقی است که چرا می‌خواهیم جذابیت ایجاد کنیم تا شرکتهای شل، توتال وانی به صنعت نفتمان بیایند اگر می خواهیم این شرکت ها وارد صنعت نفتمان شوند باید قضیه از جای دیگر حل شود و بحث جذابیت مطرح نیست.
وی ادامه داد: از طرفی باید دانست که هر مشکلی راه‌حل‌های متعددی دارد باید بدانیم که نفت یک ماده اولیه است و کالا نیست، ما نفت را ۱۰۰ دلار می‌فروشیم، اما آیا قیمت واقعی نفت ۱۰۰ دلار است؟ ما نفت را ۱۰۰ دلار می‌فروشیم و ۵۰۰ دلار می‌خریم که چندماه قبل گزارشات خوبی در این زمینه رسانه ها منتشر شد.
شکرالله زاده ادامه داد: چون ما بین نفت و اقتصاد ملی هیچ رابطه‌ای برقرار نکردیم بنابر این داریم خام فروشی می‌کنیم.
شکرالله زاده گفت: در کشور خیلی از میادین و قراردادها تحت تاثیر پارس جنوبی است به طوری که بسیاری از تصمیم‌گیران فکر می‌کنند که میادین ما مشترک است اما این گونه نیست و باید دانست که هر میدان شرایط خاص خودش را دارد بنابراین دیدگاه ما نسبت به پارس جنوبی نباید نسبت به دیگر میادین تسری پیدا کند زیرا آنجا منافع ملی ما در جریان است. http://hadidnews.com/vdcbf9b5.rhb05piuur.html
hadidnews.com/vdcbf9b5.rhb05piuur.html
منبع : خبرگزاری فارس
