مسلمانی ما هم عالمی دارد

به گزارش سرویس وبلاگستان حدید نیوز، نویسنده وبلاگ مبارز در آخرین پست وبلاگ خود نوشت : داستان روزه گرفتن و مسلمانی ما هم عالمی دارد. اینکه از مسلمانی ما فقط مانده همین نماز خواندن و روزه گرفتن! خیلی بد بین نیستم ولی خداییش کمی زندگیمان را مرور کنیم. ماه رمضان با همه مبارکییش شروع می شود. من و تو هم سحرها برای آنکه بتوانیم بیش از ۱۵ ساعت روزه داری و گرسنگی را تحمل کنیم خوب می خوریم. از نماز صبح تا اذان مغرب لحظه شماری آغاز می شود و مدام منتظریم تا افطار برسد و به این روز سخت پایان دهیم. در طول روز گاهی قرآن می خوانیم، برنامه های مختلف تلویزیون و ... هم برای گذراندن اوقات مان تا رسیدن به لحظه افطار کمک می کند! لحظه افطار هم که می رسد اگر وقت داشته باشیم خیلی سریع نماز مغرب را می خوانیم و شروع به رفع گرسنگی و تشنگی می کنیم! آنهایی که برنامه ریزی بهتری دارند و قدر روزهای ماه مبارک را می دانند سعی می کنند از لحظات این ماه بهتر بهره ببرند. این می شود برنامه ما در یک ماه روزه داری! ولی خداییش این یعنی مسلمانی؟





مگر نشنیدی آن روایت را که رسول خدا فرمود: «مَنْ سَمِعَ رجلاً ینادی یاللمسلمین فَلْمْ یُجِبْهُ فَلَیْسَ بِمُسْلِم؛ کسی که بشنود مرد مظلومی از مسلمانان کمک می‌خواهد، ولی او را یاری نکند، مسلمان نیست». یعنی چه ؟ بی تعارف عرض کنم خدمتتان: اگر روزه بگیری و نماز بخوانی ولی فریاد مسلمانی را نشنوی، مسلمان نیستی! تعارف که ندارد حضرت رسول با من و شما! روایت تکان دهنده است؛ عزیز دل برادر، ولی واقعیت است!

برادر من! مسلمانی فقط نماز و روزه نیست. مسلمانی یعنی الجار ثم الدار! یعنی من اصبح و لم یهتم بامور المسلمین فلیس بمسلم کسی صبح کند وبه امور مسلمین اهتمام نورزد مسلمان نیست (پیامبر اکرم) این یعنی مسلمانی!





از اخبار این روزها آن خبری برایمان مهمتر شده است که قیمت گوش و مرغ را اعلام کند! گوشهایمان برای شنیدن اخبار ورزشی، فوتبالی و اقتصادی تیز می شود. اینکه کدام بازیکن با چه قیمتی به فلان تیم رفت مهم است ولی ....

شاید به من خرده بگیری که این همه صغری -کبری چیدن برای چیست؟ من از شما می پرسم آقایان و خانمها ! ۵۰ هزار نفر شما را یاد چه می اندازد! شاید یکی بگوید یاد یک مسابقه فوتبال در فلان ورزشگاه که ۵۰ هزار نفر آنرا تماشا می کنند! آخر این روزها روزهای فوتبالی هم هست. همین چند روز قبل بود که برای دیدن یک مسابقه فوتبال در جام ملتهای اروپا لحظه شماری میکردیم. خدا می داند دغدغه هایمان عوض شده. فلان بازیکن میلیارد میلیارد پول میگیرد و من و شما برای موفقیتش دعا می کنیم. برای برد و باخت چند نفر آدم بی غم و بی درد ناراحت یا خوشحال می شدیم. با فلان نخست وزیر فلان کشور برای برد و باخت تیم کشورش همراه می شدیم. اینها را گفتم تا به اینجا برسم. درست در همان لحظات فوتبالی ما و همین لحظات گرسنگی ما که برای افطاری کردن ثانیه شماری می کنیم عده ای مسلمان تکه تکه می شوند.





تا حالا اسم میانمار به گوشت خورده است عزیز دل برادر . تا حالا فکر کرده ای کشته شدن ۵۰ هزار مسلمان به دست یک عده آدم وحشی یعنی چه ؟ قیمت فلان کالا مهمتر است یا جان هزار هزار مسلمان میانماری که این روزها هیچ مدافعی ندارند.

تا حالا دیده ای آدمی زنده زنده سوزانده شود؟ دیده ای کسی بخواهد از نسوختن فرار کند ولی به او اجازه ندهند. تا حالا دست سوخته کودکی چند ساله را دیده ای ؟ شاید دیدن این صحنه حالت را خراب کند . اما کمی دورتر از من و تو در منطقه جنوب شرق آسیا در کشوری که ما کمتر اسمش را هم شنیده ایم آدمهایی در مقابل دیدگان فرزندانشان زنده زنده در آتش می سوزند! چه کودکانی که به جرم مسلمانی در مقابل چشمهای پر از اشک مادرانشان در آتش سوزانده می شوند! دیده ای کسی به جرم مسلمانی در حالی که آخرین نگاهش را به کودک خود دارد با تیر آخر به شهادت برسد! آن وقت آن خانم مدافع حقوق بشر که همین چند وقت قبل در آغوش هیلاری کلینتون برای حقوق بشری خود را مرور می کردند می گوید اینها مسلمان هستند و حق حضور در میانمار را ندارند!

جالب است مگر نه! حالا روزه بگیریم و ساعاتها گرسنگی را تحمل کنیم . حرف آخر انیکه اگر فریاد مردم مسلمان میانمار را نشنویم مسلمان نیستیم والسلام...