نمی از دریای فضائل رضوی

به گزارش حدید نیوز :
نجمه، مادر امام رضا علیه‏السلام ، می‏فرماید: زمانی كه فرزند بزرگوارم را باردار بودم، هرگز احساس سنگینی نمی‏كردم. وقتی می‏خوابیدم، صدای تسبیح و تهلیل و تمجید حق تعالی را از درونم می‏شنیدم. هراسان از خواب بیدار می‏شدم؛ ولی دیگر آن صدا به گوش نمی‏رسید. وقتی به دنیا آمد، دستهایش را بر زمین گذاشت؛ سر مطهرش را به سوی آسمان بلند كرد، لب‏هایش را تكان داد، ولی نفهمیدم چه می‏گوید. نزد امام كاظم علیه‏السلام رفتم، او فرمود: «نجمه، كرامت پروردگار گوارایت باد.»
فرزندم را در پارچه ای سفید پیچیدم و نزد حضرت بردم. وی در گوش راستش اذان و در گوش چپش اقامه خواند. آن گاه آب فرات خواست و كامش را با آن برداشت. سپس نوزاد را به من بازگرداند و فرمود: بگیر این را كه ذخیره‏ی خداوند در زمین و حجّت خدا بعد از من است.(۱)
و چنین بود كه هشتمین خورشید امامت در روز جمعه، یازدهم ذی القعده، در مدینه دیده به جهان گشاد.(۲)

در آغوش مادری پاک
پدرش امام موسی كاظم علیه‏السلام ، هفتمین امام شیعیان، و مادرش «نجمه»(۳) الگوی خردورزی، دین‏باوری، حیا و عبادت بود. بزرگواری این بانو چنان بود كه حمیده، مادر امام كاظم علیه ‏السلام ، هرگز نزدش نمی‏نشست و در جهت تعظیم و احترام وی می‏كوشید. رۆیای صادق حمیده را می‏توان یكی از دلیل‏های احترام بسیار وی به نجمه دانست. او شبی رسول خدا صلی‏ الله‏ علیه‏ و‏آله را در خواب دید كه فرمود: حمیده، نجمه را به فرزندت موسی ده؛ از او فرزندی به دنیا خواهد آمد كه بهترین اهل زمین است.(۴)
بر این اساس، وی نجمه را در اختیار امام موسی كاظم علیه ‏السلام قرار داد و به وی گفت: فرزندم، كنیزی است كه در زیركی و كرامت‏های اخلاقی بهتر از او ندیده‏ام. می‏دانم هر نسلی كه از وی به وجود آید پاكیزه و مطهر خواهد بود.
چنانچه بخواهى كه مرگ برایت نیك و لذّت بخش باشد، ایمان و اعتقادات خود را نسبت به خداوند متعال و رسالت حضرت محمّد صلى الله علیه و آله و نیز ولایت ما اهل بیت عصمت و طهارت علیهم السلام را تجدید كن و شهادتین را بر زبان و قلب خود جارى گردان
وقتی امام رضا علیه‏السلام به دنیا آمد، مادرش را طاهره نامیدند. او به عبادت عشق می‏ورزید و می‏گفت: دایه ای بیابید تا مرا در شیر دادن یاری دهد... . شیرم كافی است، ولی پرداختن به شیر نوزاد سبب شده نوافل و ذكرهایی كه به آن‏ها عادت كرده بودم، كاستی پذیرد.(۵)
تكتم، اروی، سكن، سمانه، ام البنین، خیزران، صقر، شقرا از دیگر نام‏ های او است.

درجه علمی امام
امام رضا علیه‏السلام بر تمام علوم و دانشها احاطه‏ی کامل داشت. مورخان و راویان در این موضوع متفق القولند که او دانشمندترین مردم زمان خویش و داناتر و شایسته‏تر از همه‏ی آنها در فرایض دین و دیگر علوم مانند طب و فلسفه بود. سخن درباره‏ی او و علم فراوانش بسیار است.
از جمله عبدالسلام هروی گفته است: من هرگز کسی را اعلم‏تر از علی بن موسی الرضا ندیدم. هنگامی که یک عالم دینی او را می‏دید، دیدن او در وی اثر می‏گذاشت، همان طوری که در من اثر گذاشت. مأمون برخی از دانشمندان دینی و فقهای اسلامی و حکمای الهی را برای مقابله با امام جمع کرد، ولی امام به هر حال بر تمامی علمای حاضر فایق آمد و آنها در برابر امام به ضعف خود اعتراف کردند. من خود شنیدم که امام می‏فرمود: من همواره جای خودم را در مرکز دینی اتخاذ می‏کردم و تعداد دانشمندان در مدینه بسیار زیاد بود، با وجود این، هنگامی که سۆالی به مغز عالمی فشار می‏آورد، او و بقیه به من اشاره می‏کردند و سۆال خود را برای من می‏فرستادند و من هم پاسخ همه‏ی آنها را می‏دادم.(۶)

اخلاق و منش امام
خصوصیات اخلاقی و زهد و تقوای آن حضرت به گونه‌ای بود که حتی دشمنان خویش را نیز شیفته و مجذوب خود کرده بود. با مردم در نهایت ادب، تواضع و مهربانی رفتار می‌کرد و هیچ گاه خود را از مردم جدا نمی‌نمود
یکی از یاران امام می‌گوید:

هیچ گاه ندیدم که امام رضا علیه السلام در سخن بر کسی جفا ورزد و نیز ندیدم که سخن کسی را پیش از تمام شدن قطع کند. هرگز نیازمندی را که می‌توانست نیازش را برآورده سازد رد نمی‌کرد در حضور دیگری پایش را دراز نمی‌فرمود. هرگز ندیدم به کسی از خدمتکارانش بدگویی کند. خنده او قهقهه نبود بلکه تبسم می‌فرمود. چون سفره غذا به میان می‌آمد، همه افراد خانه حتی دربان و مهتر را نیز بر سر سفره خویش می‌نشاند و آنان همراه با امام غذا می‌خوردند. شبها کم می‌خوابید و بسیاری از شبها را به عبادت می‌گذراند. بسیار روزه می‌گرفت و روزه سه روز در ماه را ترک نمی‌کرد. کار خیر و انفاق پنهان بسیار داشت. بیشتر در شبهای تاریک، مخفیانه به فقرا کمک می‌کرد.
یکی دیگر از یاران ایشان می‌گوید:
فرش آن حضرت در تابستان حصیر و در زمستان پلاسی بود. لباس او در خانه درشت و خشن بود، اما هنگامی که در مجالس عمومی شرکت می‌کرد، خود را می‌آراست (لباسهای خوب و متعارف می‌پوشید).(۷)

بهترین هدیه برای مریض
مرحوم قطب الدّین راوندى در كتاب خود، به نقل از حضرت جوادالائمّه علیه السلام حكایت كند:
یكى از اصحاب امام رضا علیه السلام مریض شده و در بستر بیمارى افتاده بود، روزى حضرت از او عیادت نمود و ضمن دیدار، به او فرمود: در چه حالتى هستى؟
عرض كردم : مرگ را بسیار سخت و دردناك مى بینم .
حضرت رضا علیه السلام فرمود: این ناراحتى كه احساس مى كنى ، اندكى از حالات و علائم مرگ مى باشد كه اكنون بر تو عارض شده است ، پس اگر تمام حالات و سكرات مرگ بر تو عارض شود، چه خواهى كرد؟!
هیچ گاه ندیدم که امام رضا علیه السلام در سخن بر کسی جفا ورزد و نیز ندیدم که سخن کسی را پیش از تمام شدن قطع کند. هرگز نیازمندی را که می‌توانست نیازش را برآورده سازد رد نمی‌کرد در حضور دیگری پایش را دراز نمی‌فرمود. هرگز ندیدم به کسی از خدمتکارانش بدگویی کند. خنده او قهقهه نبود بلکه تبسم می‌فرمود
و بعد از آن، در ادامه فرمایش خود افزود: مردم دو دسته اند: عدّه اى مرگ برایشان وسیله آسایش و استراحت است و عدّه اى دیگر آن قدر مرگ برایشان سخت و طاقت فرسا است كه پس از آن احساس راحتى مى كنند. حال چنانچه بخواهى كه مرگ برایت نیك و لذّت بخش باشد، ایمان و اعتقادات خود را نسبت به خداوند متعال و رسالت حضرت محمّد صلى الله علیه و آله و نیز ولایت ما اهل بیت عصمت و طهارت علیهم السلام را تجدید كن و شهادتین را بر زبان و قلب خود جارى گردان .
امام جواد علیه السلام فرمود: بعد از آن كه ، آن شخص طبق دستور پدرم شهادتین را گفت ، اظهار داشت :
یابن رسول اللّه ! ملائكه رحمت الهى با تحیّات و هدایا وارد شدند و بر شما سلام مى دهند.
امام رضا علیه السلام فرمود: چه خوب شد كه ملائكه رحمت الهى را مشاهده مى كنى ، از آن ها سۆ ال كن : براى چه آمده اند؟
مریض گفت: آن ها مى گویند چنانچه همه ملائكه با اذن خداوند سبحان ، نزد شما حاضر شوند، بدون اجازه حركتى نمى كنند.
پس از آن، با كمال راحتى و آرامش خاطر. چشم هاى خود را بر هم نهاد و گفت : السّلام علیك یاابن رسول اللّه ! پیغمبر اسلام ، امیرالمۆمنین و دیگر امامان (سلام اللّه علیهم) آمدند.
و در همین لحظه ، جان به جان آفرین تسلیم كرد.(۸)

فضیلت زیارت امام حضرت
امام باقر(علیه السلام)، از جدّش، از امیرالمۆمنین(علیه السلام) نقل كرده است كه پیامبر اکرم صلی الله علیه وآله فرمود: پاره اى از پیكر من در خراسان دفن خواهد شد، هر گرفتارى كه او را زیارت كند، خدا ناراحتى او را برطرف سازد، و هر گنهكارى كه به زیارت او رود، خداوند گناه او را ببخشد http://hadidnews.com/vdcd.x092yt0zoa26y.html